GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 110

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 110

Eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

eredoctoraten

waakt dat zijn gegevens en analyses wetenschappelijk niet aanvechtbaar zijn, en van het feit dat een geleerde van de standing van Dr. Barnaby daaraan leiding geeft.’ Kooijmans had minder woorden nodig: hij prees Barnaby’s empirisch onderzoek en diens ‘maatschappelijke verdienste dat hij op niet-aflatende wijze de aandacht van de wereld heeft gevraagd voor de gevaren aan de wapenwedloop verbonden’. Barnaby, die zich ‘greatly honoured’ toonde, zag graag ‘Dr. M. J. Faber, ikv en Laurens Hogenbrink, Bureau Ned. Hervormde Kerk’ uitgenodigd. Het was een vingerwijzing naar zijn engagement met het Interkerkelijk Vredesberaad, waarvan genoemd duo vooraanstaande vertegenwoordigers waren. Het eredoctoraat werd uitgereikt op een moment dat de vredesbeweging haar hoogtepunt naderde: een jaar voor de eerste grote vredesdemonstratie op het Museumplein in Amsterdam, waar honderdduizenden te hoop liepen tegen de dreigende plaatsing van 48 kruisraketten in Nederland. Onder de demonstranten liepen verscheidene werknemers van de Vrije Universiteit mee – onder wie Barnaby’s promotor Egbert Boeker. Wetenschap en politiek lieten zich aan de Vrije Universiteit anno 1980 al evenmin scheiden als vijftig jaar daarvoor. Kreeg in 1930 de bevriende houwdegen Colijn een eredoctoraat, nu was het vredesapostel Barnaby. Er was in vijftig jaar veel veranderd, maar eigenlijk ook niks.

a. g. m. van melsen (1980) Met de toekenning van een eredoctoraat aan Andreas Gerardus Maria van Melsen (1912-1994) bleef de Vrije Universiteit dicht bij huis. Met een variant op het in 1980 bij het eeuwfeest verschenen gedenkboek over honderd jaar wetenschapsbeoefening aan de vu: Van Melsen deed aan ‘wetenschap’ en gaf zich ‘rekenschap’ van zijn werk. Zijn hele werk stond in het teken van geloof en wetenschap. Zoals zijn derde voornaam al doet vermoeden, werd Van Melsen geboren in een katholiek milieu. Hij kwam in 1912 ter wereld in Zeist. Hij studeerde wis‑ en natuurkunde en wijsbegeerte in Utrecht en promoveerde in 1941 op het proefschrift Het wijsgerig verleden der atoomtheorie. Van Melsen werd in 1946 benoemd tot hoogleraar wijsbegeerte aan de Katholieke Universiteit Nijmegen en was tussen 1954 en 1966 bijzonder hoogleraar filosofie in Groningen. Het oeuvre van Van Melsen was

109

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 2007

Historische Reeks | 191 Pagina's

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 110

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 2007

Historische Reeks | 191 Pagina's