Tij-kentering in de Oud-Testamentische wetenschap - pagina 9

11

Israël uit Egypte had geleid, en de stammen tot een nationale en religieuze eenheid had gemaakt door hen te brengen tot Jahveh's dienst. Daaraan wilde men desnoods nog wel toevoegen dat er eenige waarheid kon schuilen in Ex. 3 : 13, waar Jahveh de G o d der vaderen wordt genoemd, en dat de aanvaarding van Zijn dienst bij den Sinaï het karakter van eene verbondssluiting d r o e g ; maar daarmede was dan toch ook het laatste woord gezegd. Van Mozes zelf was ons geen letter schrifts bewaard, al wat in den Pentateuch aan hem werd toegekend moest dagteekenen uit veel later tijd. Tegenwoordig echter wordt Mozes niet alleen als de stichter van Israëls godsdienst, maar ook als Israëls wetgever g e r o e m d ; de Dekaloog, langen tijd tot een voortbrengsel van de zevende eeuw gedegradeerd, wordt, zij 't ook in verkorten vorm, weer aan Mozes toegeschreven *); en niet alleen de Dekaloog, maar ook verschillende andere stukken uit de Pentateuchale wetgeving, met name het z.g. Verbondsboek (Ex. 20 : 23—23 : 19), worden aan hem toegekend ). In verband daarmede krimpt ook het groote onderscheid dat men voorheen zag tusschen de religie van Mozes en de religie der profeten hoe langer hoe meer i n ; er kan weer meer nadruk op gelegd worden dat de profeten niet iets geheel nieuws brengen, maar optreden als reformatoren van een reeds van ouds bestaanden godsdienst; en het geloof dat Mozes verkondigde behoeft in wezen niet verschillend te worden gedacht van de religie welke de profeten predikten. De Richtertijd wordt daarom niet langer aangemerkt als een periode in de stijgende ontwikkeling van Israëls godsdienstig leven, maar als een tijdperk van v e r v a l ) . Dat hiermede feitelijk ook de bekende omzetting der volgorde van wet en profeten wordt prijsgegeven, wordt nog maar door weinigen toegestemd. Dit ligt zonder twijfel hieraan dat velen, die in hunne beschouwingen omtrent de ontw i k k e l i n g en het verloop van Israëls godsdienstig leven nieuwe banen betreden, in hun geloof aan de litterarische Pentateuchanalyse, waarover ik straks nader hoop te spreken, nog volkomen orthodox zijn. Eerdmans echter, die zich van deze analyse heeft gesepareerd, aarzelt niet rondweg te erkennen dat de G r a f - K u e n e n Wellhausensche plaatsing van de profeten vóór de wet weder moet vervangen worden door de traditioneele volgorde: wet en profeten ). 6

7

s

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen