Achtste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 21

ook thans in onzen tijd. Immers ook nu doet de Overheid geen professie van de Gereformeerde religie; is slechts een klein deel van het volk nog belijdend en richt zich de groote stroom der maatschappij niet op de eere Gods. Tempels der wetenschap, maar daarin geen altaar voor den schenker van alle genie en vorschend vermogen. „Saecularisatie" is de kreet, weg met de toekoinende eeuw! Komt het zoover onder des Heeren beschikking en oordeel, dan geldt natuurlijk een andere regel, die ons Jesaia biedt als hij zegt: ,Bindt de getuigenis toe, verzegelt de wet onder mijne leerlingen;" dan maant Groen, tot een eigen apart gecreëerd terrein. Isolement. Eeformatorisch, liever nog profetisch, wordt dan de roepingvan het volk des Heeren. Een profeet, ,niet aangenaam in zijn eigen vaderland", juist omdat hij uit brandende liefde voor zijn vaderland tegen den vaderlandschen stroom oproeit. Dat is het karakteristieke van elk profetisch optreden, dat ge een roepen hooït uitgaan voor een hooger vaderland van een groep, die zich tevens met geestdrift werpt in het nationale leven; die tegen hoop op hoop proïeteerend van een beter dageraad voor het lieve vaderland, vorst en volk tot „de Wet en het Getuigenis" terugroepen. Bij ons dus geen Doopersche mijdinghe, maar een Calvinistisch profetisch isolement. Zoo zag men bij ons eigen geïsoleerde gestichten voor 't werk der barmhartigheid; Ulrums afzondering; Ledeboers isolement; doleerende kerken; jongelingsvereenigingen; de anti-revolutionnaire partij; de Christelijke pers; de school met den Bijbel; ten laatste een vrije Universiteit. Een Universiteit en niet alleen 'een Godgeleerde kweekschool; want wij hadden nog hope ook voor ons nationale leven; Art. 36 stond ons niet vruchteloos in onze Confessie, maar diep in 't hart geschreven; ook de wetenschap is Godes; zonder wetenschap kan ons vaderland niet tieren en de schrikkelijke verwoesting der ongeloovige wetenschap kennen we. Zoo verrees op onze erve een school der wetenschappen, die, uit hooger vaderland haar bezieling indrinkend, de heerlijke roeping opnam van het aardsche vaderland, met die hoogere bezieling te benedijen. En nu, men bespot en belacht ons. Wat willen die aemechtige Joden? Noemt ge dat eene Universiteit? Doch laat ze lachen! Over vijftig jaar, als onze zonen tot onze erfenisse ingingen, spreken wij elkander nader. Niet de lach van den spotter noch de fiool der bitterheid van den benijder zal onzen bloei tegenhouden. Wel kan onze school ten verderve gaan door onze zonden. Als wij in geestelijke hoo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen