Jaarboek 1927 - pagina 31
Toen was het niet Holland op zijn smalst, maaj- Calvinistisch Holland op zijn glorierijkst. Terwijl de strijd om de lagere school, na Kappeyne's wet, verloren scheen; terwijl op eigen Middelbare scholen en Gymnasia geen uitzicht scheen te bestaan, greep men boven dit alles uit naar het hoogste: naar een eigen Universiteit, om wetenschap en cultuur te dienen naar den eisch van het eigen Gereformeerde beginsel. Liefde en zorg voor het ongeschonden behoud van wat met hartebloed in het leven werd geroepen, dat is het wat ons eenvoudige volk, met zijn dikwerf zoo ontroerende trouw, drijft in zijne houding bij alles wat het leven onzer Universiteit raakt.
In die eigenschappen ligt een bron van 'onverwoestbare kracht. Maar, en ook dit mag niet over het hoofd worden gezien, het zijn dezelfde eigenschappen, die kunnen leiden en soms geleid hebben tot een enghartig conservatisme, tot een onberedeneerd vasthouden aan traditioneele opvattingen, die voor het licht van beter inzicht behoorden te worden prijsgegeven. Indien ik U dit met een voorbeeld, aan het staatkundig leven ontleend, mag toelichten, behoef ik slechts te verwijzen naar den strijd door Dr. A. Kuyper gevoerd om het goed recht van het verzekeringswezen te bepleiten. En hoe velen zijn er thans nog niet onder de belijders der Gereformeerde waarheid, die hun bezwaren daartegen maar niet ter zijde kunnen stellen. Dat bewijst, dat nieuw licht, dat over een zaak opgaat, nog niet altijd en overal metterdaad het donker op doet klaren. En daar nu ligt voor Volk en Universiteit beide een gevaarlijke klip. De Wetenschap toch vormt een eigen levenskring; voor haar geldt een eigen wet, en verkrachting van die eigen levenswet mag ook niet één oogenblik worden toegelaten. Daarom blijve de Wetenschap vrij van elke over haar heerschende macht. Vrij van Staatsvoogdij, maar ook vrij van kerkelijke curateele. Die vrijheid is in onzen kring echter geen ongebondenheid. Wij eischen de Souvereiniteit in eigen kring ook, ja allereerst op voor ons eigen beginsel en daarom verlangen wij bij de wetenschapsbeoefening aan onze Vrije Universiteit gebondenheid aan de Gereformeerde beginselen. Andere banden kennen we niet. Zóó is het door hare stichters bedoeld en zoo moet het blijven. Maar wie nu dit standpunt aanvaardt, accepteert daarmee tevens de mogelijkheid, dat niet alles uit het verleden onveranderd aan de toekomst wordt overgegeven.. Hij neemt de mogelijkheid aan van
f
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1927
Jaarboeken | 476 Pagina's