Jaarboek 1927 - pagina 22

29 De tijd komt, dat 't jong 't nest verlaten moet. Dan slaat de arend met zijn sterke vlerken tegen de dorre, doode takken van het nest, zoodat het sdhudt en wankelt. Met amigsëg vlexbgewip vliegt het jong de wijlde ruimte in. Maar de moeder-arend is boven hem en waakt ever 't buitelende jong. Dreigt bet te vallen, Einkt het, dan scbiet die moeder, snel als de blik&em naar ^omlaag, vliegt onder 't jongl en vangt bet op in 't zachte dons van 't vederenkleed der vleugelen. De moederarend o e f e n t ' baar jong. Ze b e w a a k t bet. Ze d r a a g t het. Zoo heeft Jeibova gedaan met Israël. Bij de ticbelovens was 'dit Israël gevrorden een volk met 'slavenzielen. De Heere wil het maken tot een konimklijk adelaarsvolk met vrije zielen om de boogte ia te stijigen en in 't hemelsobe te ademen. Daartoe heeft de Heere ze gewerpen in de woeste, builende wildernis. Daar heeft Hij ze den strijd leeren aainiinden met bun slaverugeest, en em ze er van te verloesen heeft Hijt ze laten worstelen met „duizend zorgen, duizend dooden''. Maar zelf was de Heere altijd in de onmiddellijke nabijbeid om ze te bewaren. Hij zweefde boven hen en ging met ben, des daags met Zijn wolkkolom, des nachts m^et Zijn vuurzu£. Waren er gevaren dan soboot de Heere toe. Daai droeg Hiji ben op de vleugelen Zijner liefde en aknacibt. Zoo heeft de Heere Zijn volk geoefend, bewaakt, gedragen. Ook de geloofsstiebting, de Vrije Universiteit, heeft diezelfde bulpe Grods ervaren. Ze werd opgericht in ©en tijd, dat de kern van ons volk diep had geleden, op den rug was geploegd en vertreden onder smaad. Toen beeft God het nest opgewekt. Dr. Kuyper en zijn medestrijders bebben beel 't erf vanl ons menschelijk leven opgeëisobt voor den Christus. Oek de wetenisöhap. Pijnlijk was bet, dat een deel der broederen geen eigen stidhting hiervoor wilde, en de voorkeur schonk aan een blijven inwonen bij het Humanisme. Maar de Vrije Universiteit is er gekomen in 't vertrouwen ep God. In ihaar geboorteuur is ze reeds op God geworpen, ganscb onlbevreesd. Ze moest als Israël de woestijn in om te steijden naar allen kant en te worstelen met velerfbande nood. Zoo moest er komen geloofsikraoht, zelfstandigheid, vrijheid van geest, een adelaarsvolk met koninklijke zielen, die im de berglucht van bet Godsgeloof alleen konden ademen. Strijd, nood, verdrukking, wat gaf 't allemaal? De adelaarswieken Gods ruischten aan en zweefden boven en ónder onze boogesobool. De God der vaderen o e f e n d e 'baar. Hij was boven baar met Zijn w a afcz a a m b e i d. Hij d r a a g t ze, van onderen Zijm sterke vleugelen. Er zijn voorspellingen gedaan, dat de Vrije Universiteit niet kan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen