Jaarboek 1961-1962 - pagina 91

overdrachtsrede

behouden. Er zijn andere, meer fundamentele vragen, waarvan ieder academicus zich eigenlijk enige rekenschap behoort te geven. Wetenschappelijk onderzoek dat, de lijn van de kleuterklas voortzettend, zich eenzijdig aan het communisme bindt, i) eindigt vanwege de fundamentele communistische dwalingen in een verzaken van de waarheid. Dat de onderzoekers in erkenning van menselijke beperktheid, zich bewust zijn telkens op het onbewezene en onbewijsbare een beroep te moeten doen, en zich als christenen voor de openbaring buigen is vanuit het christendom niet slechts geoorloofd maar alleen aanvaardbaar. Het is helaas ook bij dit juiste uitgangspunt mogelijk, dat geloof en wetenschap worden verward, dat men de openbaring verkeerd begrijpt en tot onaanvaardbaar resultaat geraakt. Is het dus toch beter dat de studie bijna geheel eigenwettelijk wordt gemaakt? Alsdan ziet men dat alle ontsporingen waartoe de autonoomverklaring van ieder menselijk vermogen leiden kan, zich in feite voordoen. De tot dusver genoemde zwarigheden zijn velerlei en ernstig; ze zijn niet onoverkomelijk. Zelfs de vakstudiën van de b-faculteiten welke grote investeringen vragen kunnen bij de universiteit worden ondergebracht, want ze bezitten stellig een uitgesproken wetenschappelijk karakter. Ook is de vorm van een zelfstandig wetenschappelijk centrum uitvoerbaar, dat meer uitgesproken aan het onderzoek dienstbaar, niet geheel los van de academie behoeft te staan. Opleidingen die sterk naar geestelijke geschooldheid overhellen lenen zich evenzeer voor een eigen organisatie, aanleunend tegen de universiteit. 2) Tegen de afhankelijkheid van de industrie kan worden gewaakt en tegen te radicale staatsbemoeienis beschikken academies dank zij curatoren of andersoortige relaties in een democratie over behoorlijk verweer. Het is te somber geoordeeld dat het professoraat thans enkel ^) Aldus Theodor Litt in Universitat und moderne Gesellschaft 45. ^) Deze oplossing stond J. Huizinga voor, die daarnaast verenigde faculteiten, of uitbreiding van bestaande faculteiten in enigerlei vorm wenste; vergelijk Hoe bepaalt de geschiedenis het heden? 29-30.

83

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen