Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 74

Orthodoxe geloofsgenoten daar, en hij is ten diepste geschokt door de wreedheid van de Turkse vervolgingen ,,quae ob diversum ritum religionum plus solito saevit". Met deze woorden, dat de vervolging, vanwege het verschil in riten der godsdiensten, uitzonderlijk had gewoed, grijpt hij al vooruit op het te behandelen thema. De aankleding van dit geschrift is zeer merkwaardig. De schrijver krijgt een visioen, waarin hem getoond wordt, dat, ondanks de verschillen die er bestaan in de wereldgodsdiensten, een overeenstemming, een concordantie, gemakkelijk te bereiken is door de kennis van enkele wijze mannen - periti -, die goed op de hoogte zijn van de godsdiensten. We zouden kunnen zeggen, dat we hier te maken hebben met de acta van een concilie, een oecumenisch concilie. Er is eerst een voorvergadering in de hemel, waarbij God zelf voorzit, en waar aanwezig zijn, in de eerste plaats het Woord, de Logos, het Verbum caro factum zoals de auteur dikwijls zegt, en verder de aartsengelen en de engelen en de in de hemel opgenomen heiligen. Het eigenlijk gespreksthema wordt aangegeven door één van de hemelse vorsten, die zich tot God richt en zegt, dat de mens in bewondering voor al wat God geschapen heeft, eens de ogen zal kunnen opslaan „ad te omnium creatorem", tot God die de Schepper, de God van allen is, die ,,le dieu des humains" is, zoals Marguerite het formuleerde. Maar omdat een grote menigte nu eenmaal niet kan zijn zonder grote verscheidenheid en daar het in het wezen van de mens ligt om een langdurige gewoonte, die tot een tweede natuur is geworden, als een waarheid te verdedigen, ontstaan er grote tegenstellingen, als iedere gemeenschap zijn geloof boven dat van anderen stelt. Maar allen zoeken zij het goede, en dat is God. De levende zoekt niet anders dan het leven; de zijnde zoekt niet anders dan het zijn. God. de schenker van het leven en het zijn, wordt dus door allen gezocht, al is hij naar zijn wezen onkenbaar. „Tu ergo es ille qui in diversis ritibus et in diversis nominibus nominaris, quoniam uti es manes ombibus incognitus et ineffabilis". God is een verborgen God, een Deus absconditus, en daarom richt deze hemelvorst tot God de bede: Ncli igitur amplius te occultare, Domine. Als God zich niet langer verbergt, dan zullen allen weten, dat er slechts één godsdienst is in de verscheidenheid der riten ,,religio una in rituum varietate" en dan zullen alle volkeren behouden worden. Cusanus kiest niet, en dat 72

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen