Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 77

weten immers wel, dat de hoofdzaak licht 'het volk', dat zich aan de Koran houdt, ontgaat".^" Maar zijn filosoferen over de essentie Gods belet Cusanus niet om in het voorwoord van zijn Cribratio Alchorani te zeggen, dat er wel een aarzeling blijft omtrent de bepaling van de weg die ons leidt naar het Goede, dat wij, onder elkander sprekend. God noemen, en dat Mozes een weg heeft gewezen, een weg die Christus heeft verklaard en vervolmaakt. Die weg, zegt hij verder, is het die Mohammed toegankelijk heeft willen maken, zelfs voor de heidenen, hoewel hij is bedrogen door de Boze." Er is in de gedachte van Cusanus zeker een relativerende tendens, maar toch is de weg in Christus dè weg, de volmaakte weg. Juist hier ligt één der onoplosbare problemen van de toleratie. De volstrektheid van de overtuiging van de gelovige mens, niet alleen van de Christ-gelovige, plaatst de mens in zijn denken voor strijdigheden, want absoluutheid is geen eindig begrip, maar kenmerkt een oneindige werkelijkheid." Wij kennen ten dele, ook de religieuze waarheid, die een waarheid is, die men niet alleen moet aanvaarden, maar die men ook moet doen. De tolerantie zal denkend wellicht nooit haar problemen kunnen oplossen, maar in de praktijk van het leven, en leven is meer dan denken alleen, kan het nog wel eens meevallen. Marguerite had er zeker geen behoefte aan om alles denkend, rationeel, te verklaren. De gedachte van de éne religie in de veelheid van cultusvormen sprak haar toe, waarbij zij stellig alleen maar dacht aan de haar zo pijnlijk treffende verscheurdheid van de Christenheid. Zoals de Turkse vervolgingen Cusanus aanleiding waren tot het schrijven van zijn boek, zo ook zijn het de vervolgingen door de wereldlijke en de kerkelijke overheid, die Marguerite, die als Koningin vervolgden veiligheid bood aan haar hof, en als mens heel haar leven tolerant was geweest tegenover haar medemensen, ertoe brengen haar Inquisiteur te schrijven. En evenals Cusanus liet zij de Kerk niet los. Twee grote liefdes hebben heel het leven en denken van Marguerite beheerst: haar mystiek getinte liefde tot God, en haar aan idolatrie grenzende liefde voor haar broer. Zij die in haar verzen God zo graag ,,Tout" of ,,Le grand Tout" noemt, geeft in haar werk aan haar broer vaak de naam 75

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen