GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Jaarboek 1972-1973 - pagina 45

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jaarboek 1972-1973 - pagina 45

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Prof. dr. G. Kuiper Uit de kring van onze universiteit is een bijzonder mens heengegaan. Dr. Gerrit Kuiper, emeritus-hoogleraar in de Nederlandse letterkunde. Van 1947 tot 1971 bekleedde hij zijn ambt, toen moest hij om gezondheidsredenen met vervroegd emeritaat gaan. Kuiper was onvergetelijk. Wie hem voor het eerst ontmoette werd getroffen door zijn bonhomie en gulle hartelijkheid. Wie hem werkelijk leerde kennen ontwaarde daarachter een beangstigend grote sensibiliteit, die hem zeer kwetsbaar maakte. Zeker, zijn minzaamheid was echt, maar Kuiper buitte die uit. Hij bekleedde zich ermee als met een onzichtbaar harnas om niet gewond te worden. Hij vreesde anderen met zijn woorden pijn te doen, omdat hij zelf zo gauw pijnlijk getroffen werd. Die kwetsbaarheid was verdrietig om aan te zien. Hij liep rond, vriendelijk lachend, met talloze verwondingen, die konden leiden tot achterdocht en angstige vermoedens. Dat verdroeg hij niet, altijd weer zocht hij vriendelijkheid en vriendschap en die vond hij dan ook weer, in ruime mate. Bij een vorige gelegenheid heb ik Kuipers werkzaamheden in en buiten de universiteit gememoreerd. Dat herhaal ik niet. Ik sta nu liever stil bij het werk van zijn laatste levensjaren, waarmee hij intens bezig was als zijn gezondheid het hem toeliet. Het was zijn bijdrage aan de veertiendaagse radiorubriek van de NCRV „Psalmen: nieuwe berijmingen, oude zettingen." Kuiper lichtte in dit programma de nieuwe psalmberijming toe en hij deed het zoals geen ander het zou kunnen doen. Misschien heeft hij in zijn leven nooit een opdracht aanvaard die hem zozeer de gelegenheid bood om al zijn gaven te ontplooien: een zeer grote geleerdheid - op een veel uitgestrekter gebied dan dat van zijn eigen vak alleen - muzikaliteit, gevoel voor poëzie, eerbied voor traditie, een diep geloof. Zijn talenten gebruikend maakte hij van iedere commentaar een kunststuk. Als je hem op zondagavond hoorde dan besefte je: hier spreekt Kuiper van ganser harte, hij is bezig met iets waarvoor hij zijn wezen geen geweld behoeft aan te doen. Kuiper had niets liever gewild dan de reeks toelichtingen voltooien. Het is niet gebeurd. Toen hij werkte aan de liederen hammaaloth, werd zijn ziekte hem te machtig. In de rouwannonce stonden twee regels uit'zo'n bedevaartslied: „Jeruzalem, dat ik bemin, wij treden uwe poorten in". Ze kregen een nieuwe glans, nu we ze voor deze keer mochten betrekken op onze goede vriend Gerrit Kuiper. Margaretha H. Schenkeveld 43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

Jaarboeken | 216 Pagina's

Jaarboek 1972-1973 - pagina 45

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1972

Jaarboeken | 216 Pagina's