Jaarboek 1972-1973 - pagina 61

Woorden als dienst en verantwoordelijkheid kunnen gemakkelijk tot pasmunt worden, maar men verstaat dan de tekenen der tijden niet en weet niet wat men doet, zeker niet ten aanzien van een Christelijke universiteit. Hier kan de naam - en de grondslag - alleen geloofwaardig worden in wat gebeurt, in motieven en inspiratie, in het gaan van alle nieuwe wegen, ook al kan iemand soms de angst even om het hart slaan zoals dat vorige week menig Nederlander in de stormvlagen even overviel. Dat zal alleen mogelijk zijn in het besef, dat er geen dilemma, geen concurrentie bestaat tussen de dienst van God èn die aan de medemens, een dilemma, dat van een verschrikkelijk Godsbegrip uitgaat en tot veler schade verbreekt, wat onlosmakelijk verbonden is. Hier met moed - en elkander helpend in een sterke verbondenheid - in nieuwbouw verder te gaan, kan niet zijn een zichzelf naar voren dringen tenzij dan in de zin, waarvan Paulus spreekt als een vooraanstaan in het goede werk. Iedereen gaat het ontdekken en allerlei woorden hebben zich aangediend: functioneel en operationeel. Het leven zelf werd in duidelijke contouren binnen de wijde horizon zichtbaar. De wetenschap is steeds minder een vreemde gast in ons levenshuis, maar bleek macht te bezitten, die ons leven, of we het begeren of niet, ging bepalen. Daarin ging het niet om een andere doelstelling, maar om de ontdekking van verbanden en betrokkenheid, die zich aan ons opdringen en die we niet kunnen en ook niet willen ontwijken. Hier te weten van dat gedurfde woord uit de nieuwe grondslag - het evangelie impliceert een perspectief. Het is niet maar het perspectief van geïnteresseerde bewogen en barmhartige mensen. We begrijpen soms David weer, toen hij te midden van allerlei mogelijkheden liever in de hand van God viel dan in de handen der mensen. Dat is een verwijzing naar een perspectief van Goddelijke interesse èn onze interesse voor mens en wereld, voor die wereld, die nog altijd staat in het licht van dat emotionele èn verontwaardigde woord van de God van Jesaja over de aarde en haar doelbetrokkenheid: Hij heeft haar gegrondvest, niet tot een baaierd heeft Hij haar geschapen, maar tot bewoning heeft Hij haar geformeerd: „Ik ben de Here en er is geen ander. Ik heb niet in het verborgene gesproken noch ergens in het land der duisternis" (Jesaja 46:18). Deze onverborgenheid van het perspectief sluit de poort voor elke vorm van hoogmoed en zelfbesef. Hier is de tijd altijd kort, gespannen ook voor de wetenschap, samengetrokken met het oog op wat op het spel staat. In die nieuwe, onderkende situatie wordt ook een nieuwe band zichtbaar met de velen, die reeds lang achter de Vrije Universiteit hebben gestaan vaak in een ongereflecteerde intuïtie omdat ze zelf niet alles konden volgen maar nu ook 59

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen