Jaarboek 1974-1975 - pagina 51

wat jaar ische p dit , dat ; mij 'illen oek: ie de een in de ver;henoed eling

n en lieke eleid geafdat dit van male ische hun lecnlijk mate een gen be-

vreemdende, in werkelijkheid gerechtvaardigde cijfers: ik noem het geval van één leerkracht op twee leerlingen. Wie hoger technisch en technisch hoger onderwijs onder één noemer brengt terwille van de gelijkheid, loopt gevaar het ongelijke gelijk te behandelen wat even erg kan wezen als het gelijke ongelijk te bejegenen. De term tertiair onderwijs wordt af en toe met zoveel gretigheid voor het wetenschappelijk onderwijs - dat tot dusver aan wetenschappelijk onderzoek vastgekoppeld was - gebezigd, dat men er toch een nare indruk van overhoudt. Ik ben voorstander van bezuiniging aan universiteiten en hogescholen. Ik ben ook voor onderwijsvernieuwing en verbetering over de gehele linie. Maar ik aanvaard niet dat de Contourennota 1975 - gelukkig een discussie-nota al heeft zij groter bestuursvastheid dan wordt voorgewend - voor het basis- en voortgezet onderwijs - bij hen legden alleen het beroepsonderwijs waarvoor het automatisme niet werd toegepast en tijdelijk het onderricht voor werkende jongeren het loodje - een hervorming minstens zo sterk vanuit maatschappij critische denkbeelden als ingevolge strikt onderwij s-didactische eisen wil invoeren om voorts te verstaan te geven dat waar het onderwijsbudget procentueel ten opzichte van de totale begroting nauwelijks klimmen kan, en er tot 1985 miljarden extra benodigd zijn, de wetenschappelijke hoek om gedeeltelijk het benodigde geld bijeen te harken zal worden gekozen, voorzover tenminste niet naar het bekende procédé aan ongehuwden het privilege bij te springen zal worden gegund. Ik zweeg tot dusver over de universiteit als een tegenkerk, over de wetenschap als kerkleer. Het is niet de bedoeling van dit betoog alle te dezer zake levende opvattingen tot een geheel te verenigen en te bestrijden. Ik houd vast aan de beperkte opdracht der universiteit om door het niet „steriele" kennen door te dringen in het verborgene van natuur en geest, de wereld rondom ons en in ons, terwijl uiteraard de wereld „boven" ons naar een gelaakt, doch onmisbaar spraakgebruik een eigen plaats inneemt en bepaalde grenzen stelt, waarbij enerzijds te waarschuwen zij tegen een te ver doorgevoerd benutten van de rede, waarbij anderzijds men zich hoede voor volstrekte of te spoedige uitschakeling van het denken. Dat de wetenschap als enige of ook als voornaamste baanbreekster een gelukkiger samenleving zal mogelijk maken, verwacht ik niet. Noch het vertrouwen in een door algemene beschikbaarheid van scholing en kennis voorspoediger menselijke samenleving, noch de hoop dat zorgvuldige op lange termijn schikkingen treffende plannen voor onderwijs en wetenschap, een bevredigender maatschappij inluiden, deel ik. Dat met het bestaande geen genoegen kan worden genomen, dat deze wereld niet de beste der mogelijke werelden is - in het midden gelaten of wij deze laatste realiseren kunnen 49

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen