Jaarboek 1976-1977 - pagina 28

In de nota Wetenschapsbeleid van minister Trip wordt uitvoerig de doelstelling „democratisering" als randvoorwaarde voor de organisatie-structuur van het te ontwikkelen wetenschapsbeleid uit de doeken gedaan. De daar besproken „externe of politieke" democratisering, die vooral de grote lijn betreft en in de nota vooral aandacht krijgt laat ik hier buiten bespreking; wel enkele opmerkingen over de zgn. „interne of sociale" democratisering, die betrekking heeft op het onderzoekbeleid en waarbij het vooral gaat om het afwegen van onderzoekprojecten tegen elkaar en om de verdeling van de beschikbare middelen. Het antwoord op de vraag op welke wijze deze democratisering uiteindelijk vorm zal krijgen kan van doorslaggevende invloed worden op het toekomstig niveau van de wetenschapsbeoefening in ons land. Hoe zwaar zal het gewicht worden van de stem die klinkt uit de hoek van de ervaren onderzoekers? Indertijd heeft dr. Piekaar dringend bepleit zich bij de democratisering in het onderzoekbeleid te hoeden voor uitersten, en naarstig en weloverwogen te gaan zoeken naar een gulden middenweg. Hij spreekt ronduit van de risico's verbonden aan de democratisering van wetenschaps- en onderzoekbeleid. In wezen gaat het om het oude probleem van het samenwerken in teams — in researchteams en in bestuurs-teams. Het kritisch luisteren naar elkaar, het laten doorklinken van de erkenning naast het elkaar corrigeren en aanvullen behoort tot de kenmerken van zulk samenwerken. Maar dat heeft niets meer van doen met de reglementaire bepalingen op grond waarvan de organen worden bemand die uiteindelijk de beslissing nemen. Dat die democratiseringsproblematiek in het onderzoek moeilijk is wordt duidelijk geïllustreerd door het nog steeds ontbreken van de Algemene Maatregel van Bestuur (A.M.v.B.) voor de Interuniversitaire Instituten, die veelal onderzoek-instituten zijn. Reeds in 1970 is aangekondigd dat zulk een A.M.v.B. zou verschijnen in verband met de vraag in hoeverre de W.U.B, kan doorwerken in de organisatie-structuur van deze instituten. Dat deze W.U.B.-structuur niet zonder meer kan worden overgenomen voor de interuniversitaire organen is recentelijk bevestigd door de commissie ad hoc van de Academische Raad, die het zelfbesturend karakter van de Interuniversitaire Instituten onmogelijk acht. Voor enkele van de bestaande instituten begint het te dringen; de A.M.v.B. ex art. 51 W.U.B, blijft veel te lang uit! Op de hier geschetste ontwikkelingen, de taakverdelingsproblematiek, de 26

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen