Jaarboek 1977-1978 - pagina 21

— mede als gevolg van de groei van het wetenschappelijk onderzoek — de kennis toe die gebruikt kan worden voor hogere opleidingen, en ontwikkelt de maatschappelijke behoefte aan dergelijke opleidingen zich verder. Maar de mogelijkheden om zo'n verdere groei van het huidige stelsel te bekostigen lijken er niet meer te zijn, volgens algemeen gangbare politieke beoordeling. Gegeven het totaal van problemen en behoeften in onze samenleving, zeker in internationaal verband, kan groei van het hoger onderwijs geen absolute prioriteit hebben, hoe groot het belang van dit onderwijs voor de samenleving ook is. Zo begint zich in Nederland, waar door wetgeving en bekostigingsstelsel de zorg voor het wetenschappelijk onderwijs onderdeel is van de overheidstaken, de politieke keuze duidelijk af te tekenen: hoger onderwijs voor zeer velen, behoud van een onderzoekstaak op internationaal niveau, geen groei van middelen, en dus bezuiniging en aanpassing van het huidige stelsel. Dit is de belangrijkste achtergrond van de veranderingen in de komende jaren. Ik moet daar nog een opmerking aan toevoegen. Als ik zeg dat de noodzaak van veranderingen niet in discussie is, dan betekent dit niet dat we elk voorstel voor verandering, rijp of groen, wetsontwerpen incluis, zonder meer positief zouden moeten benaderen. Juist in deze situatie is kritische zin vereist om beoogde veranderingen op hun doelmatigheid en hun uitvoerbaarheid te beoordelen. Met alle respect voor politieke verantwoordelijkheid wil ik met nadruk stellen dat dit oordeelsvermogen ook aan de Nederlandse universitaire wereld zal moeten worden toegekend. Haar oordeel zal echter alleen gehoor vinden als het niet berust op behoudzucht. De universitaire wereld zal duidelijk moeten maken dat haar eventueel afwijzen van bepaalde veranderingen niet berust op verdediging zonder meer van gevestigde posities, tradities en belangen die, gezien de geschetste noodzaak tot verandering, ongetwijfeld ter discussie zullen komen. De effecten van de geschetste veranderingen zullen zich op alle niveau's van de universitaire organisatie, bij studenten en docenten, doen voelen. Vrijheidsgraden van individuen en collectieven — vakgroepen en faculteiten — zullen worden aangetast; keuzemogelijkheden in studie, onderwijs en onderzoek worden beperkt; jurering en selectie krijgen 19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen