Jaarboek 1980-1981 - pagina 143

Op 12 februari 1981 hebben wij Jan Schneider ten grave gedragen, de eerste hoogleraar in de Duitse letterkunde na 1500 aan de Vrije Universiteit, een man van bijzondere kwaliteiten. Hij was een vaderlijke vriend voor collega's en studenten, hartelijk meelevend met ieders wel en wee, een onderwijsman in hart en nieren, een oprecht liefhebber van de wetenschap die nergens liever was dan in zijn eigen huis, in zijn studeerkamer. Toch stond hij midden in het leven; zijn karakter, in ontberingen gestaald, behoedde hem voor een al te gemakkelijke vlucht in de isolerende stilte van de boeken - veeleer zoch hij ook in de studie het gesprek met mensen, die als hij voortdurend bezig waren met de diepste vragen van het leven. Zijn sterk geloof was hem hierbij een onmisbaar richtsnoer. Pas op latere leeftijd kreeg hij de gelegenheid, zich geheel aan de wetenschap te wijden. Geboren werd hij op 4 augustus 1905 te Keulen. Na het doorlopen van de HBS b behaalde hij in 1927 de akte Duits M.O. A, in 1930 de akte Duits M.O. B. Schneider heeft beslissende jaren in het voormalig Nederlands-Indië doorgebracht. Hij was o.a. leraar aan het Christelijk Lyceum in Bandoeng. In 1941 werd hij gemobiliseerd als reserveofficier bij de cryptologische dienst van het hoofdkwartier in Bandoeng. Na de inval van de Japanners was hij SVi jaar lang krijgsgevangene (tot 1945). Over deze afschuwelijke tijd - hij was bij de beruchte Birma-spoorlijn te werk gesteld - sprak hij vrijwel nooit, maar de angsten hebben hem tot aan zijn dood achtervolgd. Het tekent Schneider, dat hij onmiddellijk na de bevrijding de directeurspost aan het Instituut Oranje ging bekleden, de middelbare school en internaat voor gedemobiliseerde jonge militairen te Bangkok. Terug in Nederland werd hij leraar aan het GrotiusLyceum in Den Haag (1946-1956) en vatte hij ook zijn studie weer op: aan de Universiteit van Amsterdam legde hij in 1948 het kandidaats-, in 1949 het doktoraalexamen af. De grondslag voor zijn academische carrière was zijn promotie in 1953 (cum laude) aan de Universiteit van Amsterdam met een proefschrift Lessings Stellung zur Theologie vor der herausgabe der Wolfenbüttler Fragmente. In 1956 volgde zijn benoeming tot rector aan het GrotiusLyceum, in 1963 die van gewoon hoogleraar aan de Vrije Universiteit. Zijn veelomvattende taken en werkzaamheden in het na-oorlogse Nederland hebben hem niet belet actief bij het gemeentewerk van de N.H. kerk betrokken te zijn. Reeds zijn dissertatie getuigde van zijn meer dan gewone belangstelling voor de theologie, en het mag als kenmerkend voor Schneiders wetenschappelijk standpunt aangemerkt worden dat hij niet bereid was - zoals tot dan toe gebruikelijk - Lessings religiositeit naar de ene of de andere kant vast te leggen. 141

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen