Jaarboek 1981-1982 - pagina 52

the chnstian commandment of love. We do not give you this honorary degree out of selfsatisfaction of the self-assured conviction that in the Netherlands there is no social hatred, no antisemitism, no antipapism on a large scale. These are latently present here also and our treatment of, for example, the many foreign labourers will be a testcase which contains a chalenge, forcing us to pray that we, who believe to be standing shall not fall." Hoe is het nu, ruim 16 jaar later, in crisistijd, met veel meer vreemdelingen dan destijds? Kunnen wij de toets van de kritiek doorstaan? Ik vrees van niet. Wie om zich heen kijkt en luistert weet dat er uiterst negatieve beelden van Surinamers, Turken en Marokkanen bestaan, dat ze nog steeds overwegend vuil en zwaar ongeschoold werk moeten verrichten, dat velen van ons vinden dat de meesten van hen leven van de sociale wetten waarvoor wij betaalden, dat ze lui zijn, gemakkelijk met vuist en mes klaar staan, onbetrouwbaar zijn en zo verder. Maar ook degenen onder ons die er anders over denken gaan die gewoon met hen om als met de andere Nederlanders? Neen, zij het ook niet op grond van hun opvattingen, maar door de hoge taalbarrière; zolang die er is is men gauw uitgepraat. Maar toch, de Surinamers dan? Ik aarzel erg; hoewel er heel wat mensen met hen omgaan doen velen dat toch weer niet, en wel op basis van de hierboven omschreven stereotypie. Ik vrees dat over het algemeen wij blanken, niet lelieblank zijn. Naast het Evangelie (goede boodschap) van de liefde van God en van de naastenliefde wordt vaak het Kakangelie (slechte boodschap) van de haat gehoord. Toch staat de vreemdeling in het midden in de Bijbel. Jezus citeert telkens uit het Oude Testament als Hij over naastenliefde spreekt. In hun Verdeutschung van de Schrift blijven, zoals bekend, Buber en Rosenzweig heel dicht bij het Hebreeuws/Aramees taaieigen. In het boek Numeri 19 gaat het om de vreemdeling (vers 33/34) ,,Wenn ein Gastsasse bei dir in eurem Lande gastet, plackt ihn nicht, wie ein Sprosz von Euch sei euch der Gastsasse, der bei euch gastet, halte lieb ihn, dir gleich, denn Gastsassen wart ihr im Land Agypten (heb hem Hef want hij is als gij, want vreemdelingen waart gij in het land Egypte). Ich bin euer Gott." Dat is de context, waarin de tekst staat die in de vertahng van 1637 en die van het N.B.G. luidt: 'Gij zult Uw naaste liefhebben als Uzelf: ,,Halte lieb deinen Genossen, dir gleich. Ich bins." (Heb Uw naaste lief, want hij is als gij. Ik ben het.") De genoot is degene die op onze weg wordt geplaatst, met wie we in hetzelfde schuitje zitten: je echtgenoot, je reisgenoot, maar ook je Surinamer, je Turk en je Marokkaan. Niet het stichteHjke ,,iedereen liefhebben", maar degene met wie je te maken krijgt, zoals de filosoof Buber in zijn boek ,,Ich und Du" ook heeft weergegeven. De situatie in het heden afwegend heb ik er toch moeite mee het eredoctoraat goedkoop te noemen. King zelf heeft het allerminst zo ervaren. Hij was zeer geroerd - en zei mij dat ook - door de toespraak en nog meer door het lang aangehouden donderend applaus van de aanwezigen. Ook de volgende dag getuigde hij van zijn dank en waardering in de toespraak tot de leden van het studentencorps. Het was een daad die een teken was voor onszelf: de VU kon er niet meer onderuit partijganger van de armen en onderdrukten te worden: Dom Helder Camara heeft nadat King vermoord was - zijn plaats ingenomen, evenals Beijers Naudé. 50

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen