Jaarboek 1982-1983 - pagina 43

Sprekend over de externe relaties van de universiteit is het goed ook nog eens naar de relaties tussen universiteiten te kijken. Vooral door de TVC-operatie zijn die relaties soms erg complex geworden. Ook onze universiteit is met taakverdehngen tussen en samenwerken van universiteiten in een stroomversneUing gekomen. Het is nodig in rustiger tijden de balans op dit punt zorgvuldig op te maken en wellicht tot bijstelUngen te komen. Aan één ander aspect van genoemde relaties wil ik nog een enkel woord wijden. Het betreft de afnemende academische internationale mobiliteit, zowel voor wat betreft docenten als studenten. Hoewel dit verschijnsel bij mijn weten nog niet wetenschappelijk is bestudeerd - een interessant onderwerp voor sociologen - lijken met name de individuele internationale contacten af te nemen. Was het vroeger bepaald niet ongebruikelijk dat docenten en studenten enige tijd hun arbeid in het buitenland verrichtten, thans kan dit als een bijzonderheid worden gekenschetst. De oorzaken hiervan zijn niet louter te reduceren tot budgettaire kwesties, hoewel deze van belang zijn. De toenemende hoeveelheid bestuurswerkzaamheden, naast groeiende onderwijstaken, maken het voor veel wetenschappers moeilijk voldoende aandacht aan onderzoek binnen de eigen instelUng te besteden, laat staan dat overwogen wordt zulks in het buitenland te doen. Voor studenten is met name de invoering van de tweefasen structuur uiterst remmend op initiatieven om enige studie in het buitenland te verrichten. Het is geboden hierbij waakzaam te zijn. Faculteiten zouden zeer zorgvuldig moeten nagaan of en zo ja op welke wijze een studieperiode in het buitenland een gestructureerd onderdeel van het curriculum kan zijn; alleen dan zal de student het voor zichzelf verantwoord vinden een dergelijke periode te overwegen. Ook meer voorUchting over de mogelijkheden van een verblijf buitenslands is noodzakelijk. Het zojuist opgerichte Internationale Mobiliteitscentrum binnen de NUFFIC is een stap in de goede richting. Per saldo mag de Vrije Universiteit zich gelukkig prijzen met vele institutionele internationale contacten. In dit bestek zal ik niet trachten hiervan een résumé te bieden: hiervoor kan verwezen worden naar het jaarverslag internationale samenwerking, dat het College van Bestuur elk jaar doet verschijnen. Hierin wordt overigens geen melding gemaakt van de internationale contacten van de faculteiten, waarmee het universiteitsbestuur slechts marginale bemoeienis heeft. Wel vraag ik Uw aandacht voor een voor onze universiteit specifiek onderdeel van die contacten, namelijk die met verwante instellingen. Met voldoening heb ik de afgelopen vier jaar mogen werken aan intensivering van deze wetenschappelijke contacten, zowel die binnen de reformatorische kring als die binnen breder, oecumenisch verband. Reeds op 12 januari 1968 pleitten de hoogleraren De Gaay Fortman en Lever tijdens het congres over 'De toekomst van de Vrije Universiteit' ervoor om het buitenlandbeleid van de Vrije Universiteit in te voegen in het internationale Christendom. Niet in isolement, maar in dialoog moet voor de Vrije Universiteit de kracht hggen. Dialoog met de Wereldraad van Kerken, waarmee gestart is met een serie workshops over ethische aspecten van natuurwetenschappelijk onderwijs. Dialoog met onze reformatorische vrienden in Noord-Amerika, waarvan een aantal vindt dat de Vrije Universiteit te veel afweek van haar reformatorisch karakter. 41

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen