Jaarboek 1982-1983 - pagina 46

Van de lusten moeten zeker ook genoemd worden de goede samenwerking en hulp die ik vond in het College van Bestuur, met name de laatste anderhalf jaar. Goede en stimulerende samenwerking ook in het Bestuur van de Vereniging en in het College van Dekanen - de vergaderingen ervan heb ik steeds met genoegen geleid -, het Rectorium, de vele commissies, bij de medewerkers van het Bureau van de Rector en andere bureaus en diensten. Zij allen hebben ook niet geschroomd aan mijn verdere opvoeding en vorming hun krachten - deels nutteloos - te besteden. Veel steun ondervond ik ook van vele collegae hoogleraren en van medewerkers en collegae in het Natuurkundig Laboratium, die veel extra werk verzetten zoals - om maar eens een tweetal namen te noemen: dr.ir. W.H.A. Hesselink en dr. R.D. Vis. Steun en medewerking vooral ook van mijn gezin dat de werkdagen en de vierdagen niet ontgaan is. Mijn dank hiervoor wil ik graag uiten en vragen of men gemaakte fouten niet te lang euvel wil duiden. Ik weet dat veel bleef liggen en te vaak verzuimd moest worden. Het laatste geldt overigens ook het college dat ik deze jaren gaf. Komende jaren hoop ik dit, althans voor de volgende studentengeneraties, beter te doen. Straks keer ik terug in de rij der hoogleraren en zal mijn werk in de subfaculteit Natuurkunde en Sterrenkunde weer opnemen. Ik hoop aan de met name daar met genoegen doorgebrachte 25 jaar nog meerdere te kunnen toevoegen. Meneer de voorzitter, dames en heren. De titel die deze beschouwing kreeg is 'Finem Respice', houdt het einde in het oog. Een citaat uit de Ecclesiasticus, hoofdstuk 28, vers 6. Houdt het einde in het oog: voor mij is dat al enige tijd bijna een lijfspreuk. Immers tijdig behoort distantie te gaan groeien en anderen de ruimte gegeven te worden. Finem Respice, houdt het einde in het oog. Jezus Sirach bedoelde het vooral in de betekenis 'Zie Vooruit'. Als wij hèt einde niet in het oog houden dus de toekomst in de verwachting waarvan we leven niet voor ogen houden,is ons werk bros, ijdel en nietszeggend. Maar de toekomst die wij verwachten geeft ons hoop en moed ons pad verder te gaan, omdat we weten dat Hij die ook ons leven in Zijn hand houdt ons een verantwoording, taak geeft die voor moedeloosheid en wanhopen geen ruimte kent. Veel is op drift geraakt, zodat we vaak nauwelijks meer weten wat we moeten. De bedreigingen van ons bestaan in engere, individuele zin en in groter, ja zelfs wereldverband, zijn zo groot dat de verleiding groot is neen te zeggen tegen deze ontwikkeling en geen zinvolle taak voor jezelf meer te zien. Maar bij die beslissende keuze is 't ook mogelijk te kiezen voor het Leven, opdat het ons en onze kinderen wel moge gaan. De intensieve hernieuwde belangstelling voor het eind der Middeleeuwen zoals blijkt uit de vele recente werken over die tijd, is wellicht illustratief voor de gemoedstoestand waarin velen nu leven. Want ook die periode was waarlijk niet eenvoudig: veel wat zeker was werd op onzeker gesteld. Maar in die tijd ontstonden nieuwe impulsen ook voor het godsdienstig leven, werd de basis voor verder werken aan ordenen, verzorgen 44

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen