Jaarboek 1985-1986 - pagina 132

Tijdschrift voor Geneeskunde, hield zich intensief bezig met de radioactieve meting van de schildklierfunctie, publiceerde een driedelige serie Klinische Dialogen (1958-1968), en een uitvoerige studie over de behandeling met corticosteroïden (1961). Van 1956 tot 1964 was Lindeboom voorzitter van de Nederlandse Internisten Vereniging en sinds 1963 maakte hij deel uit van het Centraal College voor de Erkenning en Registratie van Medische Specialisten. Zijn benoeming tot Fellow of the Royal College of Physicians (Londen) in 1974 bevestigt de internationale reputatie die Lindeboom als internist genoot. Vanaf zijn studententijd heeft Lindeboom zich betrokken gevoeld bij de ontwikkelingen in de medische ethiek. Binnen het Medisch Encyclopedisch Instituut, dat door hem in 1952 werd opgericht ter realisering van het desbetreffende onderdeel van zijn leeropdracht, heeft Lindeboom geprobeerd de protestants-christelijke medische ethiek te beoefenen. Een samenvatting van die arbeid vindt men in de bundel Opstellen over medisch ethiek (1960). Als oprichter van de Protestants Christelijke Artsen Organisatie (1955) wist hij de medische sectie van de Vereeniging voor Christelijk Natuur- en Geneeskundigen (1896) nieuw leven in te blazen. De internationale christenartsen verplichtte Lindeboom aan zich door de uitgave van het tijdschrift Ministerium Medici. An International periodical for Christians in the Medical profession (1960-1965) en door het initiatief voor de International Congresses of Christian Physicians, waarvan de eerste bijeenkomst in 1963 aan de VU werd gehouden. De medische zending diende hij door de oprichting van de Stichting Ministerium Medici Missionare (1962). De ingrijpende veranderingen in de medische ethiek, gecombineerd met de veranderingen in de levensbeschouwelijke oriëntatie binnen de Vrije Universiteit, plaatste Lindeboom gedurende de jaren zeventig echter meer en meer in de marge van waaruit hij met zijn vaardige en vaak scherpe pen protesteerde tegen de door hem gesignaleerde verwording der protestants-christelijke medische ethiek. In 1970 publiceerde hij zijn boek over Vrijere vruchtafdrijving?, een jaar later volgde de door Lindeboom gesteunde oprichting van de Vereniging tot Bescherming van het Ongeboren Kind, en in 1972 van het Nederlands Artsenverbond. Zijn standpunt inzake de euthanasie vatte hij in 1980 nog eens samen in het boekje Euthanasie en Euthanasiasme. In de jaren zestig begon Lindeboom zich meer en meer toe te leggen op de geschiedenis der geneeskunde. Systematisch heeft hij dit vakgebied, dat nog geen enkele academische status in Nederland genoot, voorzien van de belangrijkste middelen om het tot universitaire studie te kunnen ontwikkelen: in 1961 verscheen zijn Inleiding tot de Geschiedenis der Geneeskunde, in 1972 zijn Geschiedenis van de medische wetenschap in Nederland, in 1975 de Classified Bibliography of the History of Dutch Medicine en tenslotte in 1985 de Dutch Medical Biography. Internationaal kreeg hij vooral bekendheid door zijn boek over Herman Boerhaave, The Man and his Work (1968), dat het resultaat was van ruim vijftien jaar onderzoek. Enthousiast doceerde hij de medische geschiedenis voor de studenten en trad sinds 130

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen