Jaarboek 1986-1987 - pagina 115

Efrain Jonckheer - 'Fijn' voor zijn vrienden - stierf 30 maart 1987 in ons ziekenhuis. Hij had daar in het voorjaar van 1986 een ernstige operatie ondergaan. Op gezette tijden moest hij voor de nabehandeling terugkomen uit Spanje, waar hij in Altea la Vieja, Alicante, het grootste deel van het jaar woonde. De laatstse keer kwam hij overhaast naar Amsterdam, omdat hij plotseling een ernstige inzinking had gekregen. Het protestantse geslacht Jonckheer is sinds 1832 op Curagao woonachtig. De voormaUge marinearts Corneille Hubert Jonckheer, geboortig van Wijneghem in de provincie Antwerpen, besloot dat jaar niet naar het Europese deel van het Koninkrijk der Nederlanden terug te keren. Of de oorzaak van dat besluit gezocht moet worden in de veldwinnende Belgische opstand - in het voorjaar van 1832 vielen de citadel van Antwerpen en diensvolgens ook de stad in handen van de Belgische troepen - is niet onmogelijk, maar evenmin bewezen. Als achterkleinzoon van deze Corneille Hubert werd Efrain op 20 oktober 1917 op Curasao geboren. Op geleid voor de handel werd hij spoedig een invloedrijk man in het Curafaose bedrijfsleven. Echter het waren de jaren van de Tweede Wereldoorlog, toen hij zelfstandig ondernemer werd. De kolonie Curasao was op den duur met Suriname het enige niet bezette deel van het koninkrijk. Ook daar ontwikkelde zich een levendige discussie over de vraag, hoe de gebiedsdelen op het Westelijk Halfrond meer zelfstandigheid konden verkrijgen. In 1944 werd mede door Jonckheer de Democratische Partij opgericht. In datzelfde jaar werd hij voor haar lid van de Staten, de bij het Regeringsreglement van 1936 ingevoerde volksvertegenwoordiging. De politiek zou hem tot 1969 niet meer loslaten. Na de bevrijding van het rijk in Europa vonden ook met de gebiedsdelen in de West ronde-tafelconferenties plaats, nl. in 1948 en 1952-1954. Jonckheer maakte van beide als Ud van de delegatie van Curagao deel uit. Die van 1948 mislukte, doordat noch de Antillen noch Suriname zich met de Nederlandse voorstellen konden verenigen. Jonckheer en zijn politieke vrienden verlieten de conferentie voortijdig, omdat zij verontwaardigd waren over de geringe bereidheid van Nederland de voormalige koloniën in de West een bevredigende mate van zelfstandigheid te verlenen. In 1954 kwam het Statuut voor het Koninkrijk tot stand. Bij de verkiezingen van dat jaar behaalde de Democatische Partij een grote overwinning en het lag voor de hand, dat haar leider de eerste minister-predident werd van het land: de Nederlandse Antillen. Hij bleef dat tot 1968. Daarna ging hij als Gevolmachtigde Minister van de Antillen naar Den Haag en werd in die functie lid van de ministerraad van het Koninkrijk. Jonckheer bleek een rasbestuurder en een staatsman van formaat. Het Statuut gaf aan Suriname en de Antillen een geheel nieuwe plaats als zelfstandig land binnen het Koninkrijk. Het behelsde een nieuwe rechtsorde, die principieel afweek van de koloniale status. Het berustte namelijk op de vrije wil van de drie landen, gebleken uit verkiezingen, tot stand gekomen op basis van algemeen kiesrecht. De in het Sta113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen