Jaarboek 1988-1989 - pagina 115

Professor Henk Verheul was, in zijn innige verbondenheid met faculteit en universiteit, een prominent vertegenwoordiger van onze universitaire gemeenschap. Begonnen als een goed en ijverig student in de natuurkunde ontpopte hij zich als een planmatig onderzoeker die zijn eigen plaats vond in de kernfysica, waarin hij een geslaagde carrière opbouwde. Op jonge leeftijd bereikte hij via het lectoraat het ambt van hoogleraar in de natuurkunde. Een ambt waarin voor Verheul het leven klopte. Een functie ook waarin hij als docent wist te inspireren, getuige de meer dan 25 promoties die hij voltrok. Een taak ook die hij met grote maatschappelijk betrokkenheid vervulde. Zo gaf hij ook de colleges encyclopedie, waarin de achtergronden van de natuurkunde en het wetenschappelijk bezig zijn aan de orde komen. Hij genoot groot aanzien, werd benoemd in landelijke commissies en besturen, vooral op het gebied van de kernfysica. Hij was voorzitter van het beleidscollege van de Groningse versneller, daartoe benoemd door het Groningse College van Bestuur. Een functie die hij zo verdienstelijk vervulde dat hem de ereplaquette van de Rijksuniversiteit Groningen werd toegekend. Zijn bestuurlijke belangstelling bracht hem in 1983 het dekanaat van de toenmalige grote Faculteit der Wiskunde en Natuurwetenschappen. Hij ontpopte zich als een krachtig bestuurder die niet terugschrok voor impopulaire maatregelen. Door zijn sterke verdediging van de facultaire belangen bouwde hij een voortreffelijk reputatie op. Het bevreemdt dan ook niet dat collega Verheul de weg naar het universitaire bestuur gevonden heeft. Aansluitend op het conrectoraat, waarin hij ook een korte spanne tij ds als waarnemend rector fungeerde, volgde als het ware bijna natuurlijk zijn rectoraat; hij had immers iets gewichtigs over zich en boezemde ontzag in. Zijn rectoraat, dat op zich al uniek is omdat daarin het eeuwfeest van de Vrije Universiteit viel, voor de viering waarvan hij een grote inzet toonde, deed de verdiensten van Verheul voor de Vrije Universiteit als geheel duidelijk naar voren komen. Hij legde een kolossale werkkracht aan de dag, hetgeen ongetwijfeld mede valt te verklaren vanuit het plezier dat hij in het besturen bleek te hebben. Hij vroeg van zijn medewerkers ook de volle 100 procent. Opnieuw betoonde hij zich een uiterst kundig bestuurder, die immer voor de zaak van de Vrije Universiteit op de bres stond, wat de universiteit ten tijde van de TVC-operatie zeer te stade kwam. Aan zijn deskundigheid paarde hij een voorbeeldige integriteit. Hij streed met open vizier; waar hij wat in zag verdedigde hij met grote moed en met taaie volhoudendheid, wat niet altijd bij ieder evenzeer in de smaak viel. Daarvoor had hij ook zelf oog, zodat hij zich steeds opnieuw inspande om mensen achter zich te krijgen, waarbij hij, als een politicus, bedacht was op moeilijkheden die zich voor konden doen. De Vrije Universiteit had zijn hart. Juist voor deze universiteit zette hij zich als rector meer dan volledig in. Oprecht en bewogen was hij bezig met de christelijke idenditeit van de Vrije Universiteit. Oprecht en bewogen was hij bezig met de 113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen