1901-1902 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 31

27 zou ook veel van haar sterkte verliezen. De gevolgen van deze vrees met het geloof in de onsterfelijkheid der ziel en de „dénégation" van de wetenschap, die er bijna onvermijdelijk uit voortvloeit, zouden zich niet meer doen gevoelen. Aan het einde van zijne beschouwingen gekomen bespreekt Metchnikov nog eens de desharmonie en noemt deze de bron van zooveel ellende. De Coccinellae zijn de slachtoffers van deze desharmonie. Zij trachten n.l. tevergeefs in de nectariën der bloemen te dringen, daar hunne organisatie niet geschikt is om dit doel te bereiken. Zij kunnen alleen rekenen op de natuurkeus, die, door nuttige variaties op te hoopen gedurende oneindig lange perioden, eindelijk de geschikte organisatie zal kunnen doen aannemen. De mensch heeft andere bronnen dan de natuurkeus en aangemoedigd door dit feit, dat de menschelijke kunst de natuur reeds heeft voorbijgestreefd in de harmonie der klanken, tracht hij de wetenschap aan te wenden om de harmonie der functies te vestigen, die de natuur hem niet heeft kunnen geven. Aan deze laatste opmerkingen wenschen we onze beschouwingen vast te knoopen. Voorop mag gesteld worden dat het behandelen van deze fundamenteele quaestie toejuiching verdient, al zullen we ons in 't geheel niet met datgene, wat in 't besproken artikel is neergelegd, kunnen vereenigen. Harmonie en desharmonie in de natuur, daarmede wordt een feit geconstateerd, dat volstrekt niet nieuw is, maar toch voor hen, die geen rekening houden met de werking der zonde, moeilijk voor verklaring vatbaar is. Wil men aan de natuurkeus de eigenschap van almacht toekennen, dan zal men zich kunnen voorstellen, dat na millioenen jaren het genoemde insect in de nectariën kan dringen. Maar dan dient daarbij aangenomen te worden, dat er eene bepaalde doelwerking is en niet toevaUige variaties, die meer kans hebben te verdwijnen dan te blijven leven. Al gaan we niet mee met den schrijver, wat de oorsprong der desharmonie is, toch zullen we anderzijds niet ontkennen, dat de mensch in staat is om de desharmonieen, in de natuur aanwezig, te temperen. Wij zullen waarlijk niet zeggen te doen verdwijnen, want we weten al te goed, dat in deze zondige wereld de desharmonie niet zal verdreven worden en de harmonische natuur ons niet zal geleverd worden door de natuurkeus gepaard met de wetenschap. Het behoeft geen verwondering te baren, dat Metchnikov, die zich zoo verdienstelijk maakte, wat het onderzoek der phagocyten-werking betreft, ook in zijne hypothese aan de phagocyten eene eereplaats aanbiedt. Dat echter zeer veel vraagpunten overschieten is den schrijver zelf niet ontgaan. Ik wijs hier alleen op het merkwaardige feit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen