1903 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 11

7

voornamelijk de ervaringen over het acclimatiseeren spreken alleen voor zeer beperkte veranderingen, al zijn die ook voor den landbouw hoogst gewichtig. Het eenige, wat in deze materie wetenschappelijk is vastgesteld, is de regressie. Onze kennis van de regressie is nog zeer gering in betrekking tot de voorname beteekenis van dit proces. Zou er biyken, dat bij aanhoudende selectie de jaarlijksche teruggang langzamerhand kleiner werd, dan zou dit voor de selectietheorie zeer gewichtig zijn, in het tegenovergestelde geval zou deze theorie weerlegd zijn. Zoolang daarover geen beslissing is, blijft het een feit, dat de noodige grond aan deze theorie ontbreekt. De proeven van acclimatisatie zijn voor wetenschappelijke doeleinden alleen dan bruikbaar, wanneer het gevaar van kruisingen of van ontaarding door toevallige bijmenging van de soorten, die in 't land zelf thuis behooren, geheel uitgesloten is. Nieuwe kenmerken der soort zijn daarbij zeker nooit ontstaan. Bij de suikerbieten zijn de vorm, de grootte en het gewicht, de bouw der bladerkroon, maar voor alles de anatomische bouw, arm ^•T1¥^:!1<_ aan houtachtige bestanddeelen, aanmerkelijk veranderd en altijd meer geschikt gemaakt voor het doel, dat de fabrieken zich voorstellen. Voor de zuiver biologische vraag naar de wijze van het ontstaan der soorten zijn deze resultaten gering. Voor de selectietheorie zou er op botanisch gebied geen beter voorbeeld kunnen zijn. Toch is hier niet bereikt, wat maar in de verte zou gelijken op het ontstaan van een nieuwe soort of wat ons hoop daartoe zou geven. Galton ') heeft bij zijne studies over fluktueerende variatie gevonden, dat bij de nakomelingen in de eerste generatie van die individuen, die een bepaalde afwijking van het gemiddelde toonen, slechts ^s van deze afwijking over is. Daarbij is verondersteld dat de nakomelingen zich onder dezelfde voorwaarden bevonden als de stamouders. Nemen we daarvoor een voorbeeld aan de suikerbieten. Gesteld een ras, wiens suikergehalte gemiddeld 10 «/o bedraagt. Wanneer men nu op een veld als zaaddragers voor het volgende jaar die bieten uitzoekt, welke 19»/o suiker bevatten, en alleen van deze de zaden uitzaait, dan zal men een oogst krijgen, die gemiddeld slechts 13 "/o suiker bevat. Wanneer men dan zonder keuze verder gaat, zal in de tweede generatie het gemiddeld gehalte op 11 "/o gedaald zijn, in de derde op lO'/s "/o, enz. Het eenmaal kiezen (niet verder voortgezet) van individuen, die zeer suikerrijk zijn, geeft tot resultaat, dat dit grooter gehalte aan suiker ' ) MoU, 1. o.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen