1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 191

175 Toch is dit m. i, meer schijn dan werkelijkheid. Allereerst neemt de mensch reeds een bevoorrechte positie in door zijn geestesleven waardoor hij zich boven het dierenrijk verheft, door het gewicht zijner hersenen, welke orgaan zijn der psychische functies, in verhouding tot dat van het ruggemerg, als centrum van de lagere verrichtingen, maar bovendien onderscheidt hij zich van de andere creaturen door de omstandigheid, dat hij het meest harmonisch ontwikkeld is; zijn oog moge in gezichtsscherpte onderdoen voor dat van den arend, zijn oor moge in gevoeligheid overtroffen worden door dat van menig dier, zijn reukorgaan in ontwikkeling achterstaan bij dat van den hond, zijn voet het in snelheid niet kunnen winnen van het paard, dit alles neemt m. i. niet weg dat de mensch in bouw en functie de meeste harmonie verraadt en ook deswege in de rij der schepselen de eerste plaats bekleedt. In de voorafgaande beschouwingen schetste ik vluchtig, wellicht hier en daar al te vluchtig, den invloed, welken in de anthropologic de keuze van het uitgangspunt heeft op de omgrenzing der wetenschap, op de keuze der hulpwetenschappen, op methodiek en op resultaat; wellicht biedt zich later de gelegenheid aan op eenig onderdeel nader in te gaan. Ten slotte zij nog in het bijzonder met een enkel woord gewezen op een werk, dat ik reeds meermalen noemde en dat onze bijzondere aandacht ten volle waard is; ik bedoel het boek van Stratz: ,Naturgeschichte des Menschen, Grundriss der somatischen Anthropologic". Dit werk heeft de verdienste door vlotten stijl en keur van illustraties den lezer te boeien, zal wellicht daardoor in breeden kring belangstelling voor de anthropologic wekken en kan aan de lezers van dit ,Orgaan" ter lezing worden aanbevolen, al bevat het veel, wat tot critiek uitlokt. In het eerste hoofdstuk geeft de schrijver een historisch overzicht over anthropologische onderzoekingen; in het tweede wijdt hij bijzondere aandacht aan de phylogenetische ontwikkeling der menschheid; hij begint met te erkennen, dat ons positief weten over de phylogenese slechts beperkt is en dat zij alleen opgebouwd kan worden uit hetgeen enkele skeletdeelen van diluviale menschen, anatomie en embryologie ons leeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen