1947 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 139

133 dit gevaar niet denkbeeldig is, bewijst wel het plan van de „Vereniging van Directeuren en Administrateurs van Ziekenfondsen in Nederland" 4), waarin ten opzichte van de honorering der medewerkers het volgende wordt voorgesteld. ,,De honorering van de verzekerden, ingeschreven in afdeling A 5) zou, zoals tot op heden, moeten zijn: honorering op abonnementsbasis. Voor afdeling B 0) wordt de honorering per verrichting vastgesteld. De hoogten van beide soorten honoraria worden vastgesteld door de centrale ziekenfondsorganisaties •') en de beroepsorganisaties der deelnemers, onder goedkeuring van de overheid." Zo min als het wenselijk is de gehele bevolking met dezelfde rechten in het ziekenfonds te verzekeren, evenmin is het gewenst dit te doen met verschillende rechten. Vooral bij groep II zou in dit geval een sterke begeerte ontstaan om de rechten van groep III machtig te worden en bovendien een sterke ontevredenheid over het feit, dat ze door een relatief te hoge premie indirect mee betalen voor deverstrekkingen van groep III (op welk bezwaar wij aanstonds breedvoerig terugkomen). 8) Een derde bezwaar wordt gevormd door het streven om alle risico's te dekken. Men wil toch de sociale zekerheid niet alleen uitstrekken over de terreinen van ongeval, ziekte en werkloosheid, maar ook op het gebied van huisvesting, huishoudelijke hulp, voeding, kleding en dergelijke. De vraag mag gedaan of dit juist en verantwoord is. Wanneer toch het ziekenfonds gaat betalen de dieetkosten bij diabetes en tuberculose, de huishoudelijke hulp bij ziekte der huisvrouw en de begrafeniskosten, is het hek van de dam en zou men, consequent doorgeredeneerd, ook moeten gaan verstrekken extra dekens, welke sommige zieken nodig hebben, bijdragen geven in het aanschaffen van een wieg, het drukken van de geboortekaartjes, enz., enz. Het wil ons althans voorkomen, dat met deze uitbreiding van de rechten der verzekerden (tussen twee haakjes rechtstreeks overgenomen uit 't Engelse gezondheidsplan) de grenzen der redelijkheid schromelijk worden overschreden, de scheidslijnen tussen datgene wat tot een ziekenfonds behoort en wat niet volkomen worden uitgewist en bovendien de volksgezondheidszorg onnodig duur wordt gemaakt. Ten slotte nog een praktisch bezwaar, dat verband houdt met de te betalen premie van de groepen I en II. B 1 a n k s m a en V a n d e r M a n d e l e stellen zich op het standpunt van de getrapte premie, daar uit een oogpunt van sociale rechtvaardigheid er in de gezondheidszorg geen bezwaar bestaat, dat de meer met aardse goederen bedeelden mede betalen voor de minder draagkrachtigen. Gezien het verschil in verstrekkingen is het natuurlijk onbillijk een uniform percentage als premie te laten betalen. Vandaar dat zij tot het volgende schema zijn gekomen: Groep I betaalt 1 % van het inkomen aan gezondheidsbelasting per jaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen