1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 111

^^J^ BESPREKING Dr G. A. Lindeboom De Ziel der Geneeskunde. Rede uitgesproken bij de aanvaarding van het ambt van Hoogleraar m de Geneeskunde aan de Vrije Universiteit te Amsterdam De ziel der geneeskunde, de onzichtbare drijfveer, die het denken en doen in de geneeskunde bepaalt, heeft m de loop der tijden een wisselend karakter vertoond Met klem betogend, dat de ziekte nooit m het gehele lichaam verspreid is, zag Rudolf Virchow in het midden der vorige eeuw als eerste taak der geneeskunde de plaats der ziekelijke afwijking tijdens het leven op te sporen Al heeft de orgaanpathologie tot op heden haar grote waarde behouden, haar grondslag bleek beperkt en het medisch denken werd aanzienlijk verruimd door de opkomst der bacteriologie, waardoor wij de immuniteitstoestand van het lichaam leerden kennen Daarna gaf de leer der inwendige afscheiding van enige klieren de humoraalpathologie voor altijd een plaats m de kliniek. Zeer belangrijk bleek de studie van de functionele waarde der organen bij ziekte, waarbij allerlei methodes werden uitgewerkt om inzicht m een functiestoornis te verkrijgen Het biophysische en biochemische onderzoek werd aanzienlijk uitgebreid en heeft het inzicht m allerlei syndromen belangrijk verhelderd De zuiver natuurwetenschappelijke instelling der geneeskunde heeft onze kennis der ziekteleer op verbazingwekkende wijze verbreed en verdiept, maar zij bleef ook met zonder ongunstige gevolgen, die getypeerd zouden kunnen worden door een uitspraak van Naunyn „Der Kranke mteressiert mich gar mchts, sondern nur der Krankhafte Vorgang" Als reactie op dit exclusief natuurwetenschappelijk denken ontwikkelde zich de nieuwere psychosomatische stroming in het geneeskundig denken De zieke is niet alleen van belang als toevallige drager van een natuurwetenschappelijk probleem, maar ook en vooral als subject, als persoon In het clmisch denken moet met alleen de ziekte, maar ook steeds de zieke aanwezig zijn De laatste waarheid van de mens, ook de laatste geneeskundige waarde omtrent de zieke, is met van een natuurwetenschappelijke orde Wanneer een brede stroming m de psychosomatische geneeskunde er op uit IS, haar voornamelijk m natuurwetenschappelijke zm te beoefenen, dan zijn de resultaten daarvan met zonder belang, maar de objectiverende neiging van de abstracte waarde belet toch het zielkundig perspectief te zien en doet de zieke als subject te kort Daarom onderscheidt von Weiszacker tussen een natuurwetenschappelijke en een anthropologische, een menskundige psychosomatiek Deze laatste kan bijdragen tot een reformatie der Geneeskunde Allerlei factoren werken samen bij het ontstaan ener ziekte, er zijn obligate en facultatieve voorwaarden, onder deze neemt ook de psychische toestand een belangrijke plaats in Er bestaat een zekere betrekkmg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen