1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 151

DE GOEDE SCHEPPING

117

2. Voor deze kant van de zaak zullen we een wat bredere armslag moeten maken. Het gaat in feite om twee vragen: welke funktie vervult het geloof in Jahweh als Schepper in 't geheel van de H. Schrift, en hoe is Israël aan het geloof in Jahweh als de Schepper van hemel en aarde gekomen ? Om met het laatste te beginnen i5)^ er zijn in het Oude Testament meer voorstellingen van Jahweh als Scheper dan die van Gen. 1 en Gen. 2. Mogen we de oudtestamentici geloven, dan hebben we in Gen. 1 zelfs een betrekkelijk jonge redactie (gewoonlijk met de letter P(riester-redacteur) gemerkt, daterend uit de 5e eeuw voor Christus) voor ons liggen, in Gen. 2 een veel oudere, en in bepaalde Psalmen (bijv. Ps. 74, 12-17 ; Ps. 89, 9-13 ; vergelijk ook Jes. 27, 1 ; Jes. 51, 9 ; Job 26, 12—13 enz.) het scheppingsgeloof van Israël in z'n oudste vorm 16). Het loont de moeite zon Psalm eens wat nader te bezien, laten we b.v. Psalm 89 nemen. Men kan dit lied nog het beste als een „Preislied" (Buber) typeren, een lofzang op Jahweh, Israels God als de enige machthebber en Schepper der wereld. De oudste vorm van geloof in Jahweh als Schepper is met andere woorden een doxologie. Maar wel een merkwaardige, moeten we eraan toevoegen. Ze is geheel en al doordrenkt met mythologische karakteristieken, die regelrecht uit de assyrische oer-mythen zijn weggelopen. Het is een drama, dat ons in Psalm 89 bezongen wordt — de schepping als een drama waarin Jahweh de grote aartsvijand, het zeemonster als prototype van alle chaos verslaat. Dat kan alleen maar betekenen dat Israël niet van huis uit, maar eerst in de loop van zijn verblijf in Kanaan (het kultuurland) Jahweh als Schepper heeft leren belijden. Kort gezegd :eerst de konfrontatie met de babylonisch-assyrische scheppingsverhalen (wellicht in een of andere kanaanietische vorm) heeft het bijbelse scheppingsgeloof uitgelokt. We kunnen ook zeggen: Israël heeft het op z'n buurvolken veroverd. Oorspronkelijk door de naam van de babylonisch-assyrische godheid te vervangen door Jahveh. Het „Preislied" op Jahweh als Schepper heeft daardoor vanaf het begin een polemische spits: niet Marduk is de grote machthebber maar Jahweh is het die alle macht heeft. Niet Marduk heeft het grote chaosdier verslagen en de wereld leefbaar gemaakt, doch Israels God. Goed geteld zitten er dus drie elementen in de oudste scheppingsverhalen; ze zijn polemisch gericht (1), maar dat zijn ze in de vorm

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen