1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 256

180

F. H. PRUIJS

voor elke kerkeraad, steunpilaren in het werk van onze christelijke organisaties. Sierksma heeft wel reden om spottend te spreken van „de Barthiaanse god", want hij zal dit godsbeeld zéker ontmoet hebben. „Wij weten wel, dat we niet een Roomse of Mohammedaanse hemel verwachten, maar laten we toch bedenken dat het ook geen Gereformeerde hemel zal zijn". Zo sprak een gereformeerd missionnair predikant in m'n jeugd en blijkbaar had onze gemeente-van-zendingsarbeiders deze vermaning wel nodig! Maar de vrienden van Job werden wakker geschud uit hun waan en er was voor hen vergeving door de voorbede van de verguisde Job. En voor ons allen geldt het gebod: „Gij zult U geen gesneden beeld maken". Dus ook geen denk-beeld. God is niet „de strenge professor in de dogmatiek" die je hoog vereert maar waar je ook angst voor hebt, maar óók niet „de grote Therapeut" die op volmaakte wijze datgene doet wat wij op onvolmaakte wijze nabootsen. Al deze beelden zijn ijdelheid. Het Beeld waar wij naar mogen opzien is ons geschonken in Zijn Zoon. En dit is dus, voor mij althans, het antwoord op alle verontruste vragen, nu blijkt in hoe grote mate Sierksma gelijk heeft: wij kunnen Sierksma rustig toegeven dat hij gelijk heeft voor zover het over ons gaat en over onze onverwoestbare neiging tot projecteren. Al deze (misschien verontrustende) inzichten kunnen toch niet verhinderen dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld en niet omgekeerd, en dat Hij ons de vrijheid schenkt om zijn kinderen te zijn. Vrijheid ook ten opzichte van onze misleidende projecties. En ten slotte nog een woord over het Boeddhisme, omdat Sierksma's boek uitloopt in een apotheose van deze wereld-godsdienst. Sierksma stelt dat de Boeddha niet projecteert, maar uit zijn eigen woorden kan men aflezen dat de Boeddha wèl gebruik maakt van het afweermechanisme van de isolatie. Projectie is ten slotte maar één van de talloze afweermechanismen (Anna Freud noemt er al tien, maar er zijn er meer) en de isolatie is óók een heel misleidende en weinig bevredigende vorm van verzet tegen de werkelijkheid. Onder isolatie verstaan we het verscheuren van de zinvolle samenhang, scheiding maken waar dit niet geboden is, om te ontkomen aan een stuk werkelijkheid dat ons bedreigt of waar we ons machteloos tegenover voelen. Het makkelijkste voorbeeld is de kunstmatige scheiding tussen een voorstelling en de affectieve lading die er van nature bij hoort. Mensen kunnen zakelijk en onbewogen spreken over krenken-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen