1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 71

DADELS

47

schrijvers voegen daar echter aan toe, dat deze mensen onze appels, peren en pruimen nog nooit hebben gegeten! In landen, die aan de rand van het eigenlijke dadelgebied liggen, komt de vrucht wegens onvoldoende zonnewarmte niet verder, zo b.v. aan de kust van Lybië, waar men nog net iets te noordelijk is. Maar in de Sahara en in heel die woestijngordel, waar de zon het hele jaar door bakt en brandt, wordt de harde, rijpe vrucht na verloop van tijd en nog steeds aan de boom, zacht, terwijl de vezels verdwijnen en de kleur bruin wordt. Onder dat alles verliest de dadel, botanisch een besvrucht, heel wat water, zodat de huid zich gaat plooien. In dit stadium, en niet eerder, is de vrucht niet meer aan bederf onderhevig en dus voor onbepaalde tijd houdbaar; het product is klaar om te worden opgeslagen, klaar voor de export. In het begin van deze eeuw kwam men in Arizona tot de ontdekking, dat men bij dadels twee groepen kan onderscheiden: het sucrose-type met niet-reducerende suikers en een tweede type, dat wèl reducerende suikers bevat. Dat verschil is allesbehalve academisch: de beide typen eisen een verschillende behandeling. Men kan ook op andere wijze onderscheiden en spreken van zachte, halfzachte en droge dadels. De zachte en halfzachte bevatten meestal reducerende suikers, de droge meestal sucrose. Nu is deze laatste onderscheiding niet absoluut, want droge dadels kunnen in een vochtig klimaat zacht zijn. Waar bevloeiing wordt toegepast, heeft ook de hoeveelheid irrigatiewater, die werd toegediend, invloed op de consistentie van de vruchten. Genoeg om u te doen zien, dat de dadelcultuur, die min of meer besloten is binnen bepaalde gemeenschappen, zo zijn eigen problemen kent. Hoe oud die cultuur wel is? Niemand, die het weet. Hoeveel soorten dadels, lees hoeveel variëteiten en onder-variëteiten van de soort Phoenix dactylifera er wel zijn? Het is onbekend. R. W. Nixon heeft in 1950 een lijst uitgegeven van niet minder dan 159 variëteiten, die in de Verenigde Staten in de loop der jaren werden ingevoerd. Maar daar komt nog een groot aantal, zeg maar gerust: een oneindig aantal landrassen bij, die in de Oude Wereld worden verbouwd en die doorgaans alleen lokale betekenis hebben. De behandeling van die dadels loopt daar uiteen van plaats tot plaats, van volk tot volk, van smaak tot smaak, van groeivoorwaarden tot groeivoorwaarden en van variëteit tot variëteit. En denk nu niet, dat ge daar met wat westerse wijsheid en wetenschap zo maar even tussen kunt komen. Waar ge de dadelpalm in de Oude Wereld aantreft,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen