1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 51

JOH. BLOK

31

en vrijheid te venverven nodig om positief bij te dragen aan de ontwikkeling van de moderne maatschappij en tegelijk voortdurend op zijn hoede te zijn tegenover de simplificerende en schematiserende tendensen, doch van huis uit brengt de christen zoveel wantrouwen ten opzichte van zichzelf mee en zoveel behoefte om in gemeenschap met medechristenen te werken, dat hij ook in de universitaire wetenschapsbeoefening, waarin de formulering en de overdracht van verkregen kennis zo'n belangrijke rol spelen en zulke verstrekkende maatschappelijke consequenties kunnen hebben, zich niet aan gemeenschapsvorming kan onttrekken. Een tweede vraag zou kunnen zijn: „Is het streven naar onbevangen wetenschapsbeoefening, onder meer door het accent op het persoonlijke element in de kennisoverdracht, een specifiek christelijke zaak?". Hier is het antwoord uiteraard ontkennend. Men behoeft hiervoor slechts de Feynman lectures on physics op te slaan (de geestelijke achtergrond van Feynman is mij overigens onbekend). Het is echter een zeer onvruchtbare bezigheid de activiteit van een groep van mensen te analyseren op elementen die specifiek zijn in verband met de geestelijke achtergrond. Meestal blijft er dan niet veel duidelijks over. Het is echter onzin om, indien zulke elementen niet onomstotelijk aangetoond kunnen worden, het bestaansrecht van de groep te ontkennen. In het algemeen kan men naar mijn mening als zeker aannemen, dat een groep of werkgemeenschap des te vruchtbaarder in het geheel van de menselijke verhoudingen functioneert naarmate ieder lid sterker doordrongen is van de overtuiging, dat het de moeite waard is aan de gemeenschappelijke doelstelling mee te werken. De motieven voor zulk een overtuiging onttrekken zich in het algemeen aan een redelijke verwoording. Het zou bijvoorbeeld zinloos zijn te onderzoeken of in het werk van een rijksuniversiteit wel specifiek tot uiting komt dat „het enige fundament van de huidige universiteit het wetenschappelijke ethos is, in dienst van de bevrijding van de mens" en na zulk een analyse zijn houding ten aanzien van een rijksuniversiteit te veranderen. Deze omkering van de argumentatie klinkt wat arrogant. Dit is onvermijdelijk als een betoog zich beweegt op de grens van rationele formulering en voorwetenschappelijke overtuiging. Een daadwerkelijke arrogantie is niet bedoeld. Deze komt pas in het spel als een christelijke groepering zelf het specifieke van haar activiteit gaat opsporen en naar voren schuiven. Er zijn in dit opzicht al zoveel dramatische vergissingen begaan, dat ik er verder beter het zwijgen toe kan doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen