De vrijheid van het bijzonder onderwijs - pagina 163

lingen gezamenlijk bij het streven naar een taakverdehng als één geheel

moeten worden beschouwd. Een compromis werd bereikt, toen de

bijzondere instellingen verklaarden: 'al is er in de rechtssfeer een wezenlijk

verschil tussen de bijzondere en de openbare universiteiten, in de beleidssfeer

zijn de bijzondere universiteiten bereid samen te werken'.^^

Hoewel nu binnen de werkgroep-Piekaar wel overeenstemming bestond

over de verwezenlijking van de volledige bekostiging van het bijzonder weten-

schappelijk onderwijs, kon de werkgroep toch niet verder, omdat het on-

mogelijk was 'de herziening van de financiële regeling van de bijzondere

instelhngen te beschouwen los van de financiële regehng van de openbare in-

stellingen'.^^' Op voorstel van de werkgroep besloot de minister daarom tot

instelling van een afzonderlijke Werkgroep regeling financieel beheer univer-

siteiten en hogescholen,^^^ naar haar voorzitter als regel aangeduid als de

commissie-Simons.^^^ Omdat intussen als gevolg van het tijdsverloop de voor

de jaren 1964—1967 getroffen interimregehng subsidiëring bijzondere univer-

siteiten en hogescholen afliep, was de minister bovendien genoodzaakt om

bij tussenwetje deze interimregehng met eenjaar te verlengen. ^^'^

Uï.lA.De 100%-wet

III.7.4.1. Het ontwerp

Medio 1968 bracht de commissie-Simons rapport uit.^^^ De werkgroep-

Piekaar verwerkte dit rapport in een concept-wetsontwerp^^* en op zijn beurt

nam minister Veringa de voorstellen van de werkgroep-Piekaar nagenoeg

ongewijzigd over in een wetsontwerp 'tot wijziging van de wet WO in ver-

band met een algemene herziening van de bekostigingsregeling voor de open-

bare en bijzondere instelhngen van wetenschappelijk onderwijs'.^^'^ Aan dit

wetsontwerp lagen twee uitgangspunten ten grondslag; enerzijds om de rijks-

bijdrage voor de bijzondere instellingen op 100% te brengen en anderzijds

om de autonomie van de openbare instellingen te verruimen. Deze uitgangs-

punten vonden hun synthese in één bekostigingsregeUng met een voor open-

bare en bijzondere instelhngen gelijke bekostigingsmaatstaf op basis van de

vereisten van een redelijke taakverdeling.

320. Notulen zevende vergadering werkgroep-Piekaar dd. 29 september 1966, blzz. 2 en

3.

321. Brief van minister Diepenhorst aan alle instellingen van wetenschappelijk onder-

wijs; brief dd. 21 februari 1967, DGW 153909.

322. Ingesteld door minister Veringa bij brief dd. 26 mei 1967, DGW 157153. De com-

missie bestond uit vertegenwoordigers van de openbare en de bijzondere instellingen en

ambtenaren.

323. Prof. mr. D. Simons was hoogleraar aan de NEH.

324. In deze wet werd tevens een subsidieverhoging tot 98,5% voor de Universiteit van

Amsterdam over de jaren 1966-1968 bewerkstelligd; Bijlagen bij de Handelingen II

1967-1968, no. 9531; wet van 2 oktober 1968, Stb. 507.

325. Rapport dd. 26 juli 1968, aangeboden bij brief OKW dd. 26 augustus 1968,

DGW 171.792.

326. Zie rapport werkgroep-Piekaar dd. 7 februari 1969.

327. Bijlagen bij de Handelingen II 1968-1969, no. 10.262. Dit ontwerp werd inge-

diend op 13 september 1969.

151

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen