Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 28

Onder het toeziend oog van Waterink (l.) in de zandbak op de

speelplaats

goed te zien waar de kinderen nu precies vandaan kwamen.

Het instituut kende in die tijd drie belangrijke 'bezoekers-

groepen'. Ten eerste waren dat de particuliere patiënten.

Deze patiënten bleven over het algemeen vrij kort, meestal

niet langer dan veertien dagen. De reden waarom zij zo

kort bleven laat zich gemakkelijk raden: ook in die tijd was

verpleging een kostbare aangelegenheid. '

Een tweede belangrijke groep werd gevormd door de kin-

deren die via Justitie naar het P.i. kwamen. Zij verbleven

gemiddeld vier a vijf maanden in het gebouw aan het Von-

delpark.

Een derde groep waren de zogenaamde 'stichtingskinderen',

d.w.z. kinderen die via Groot-Emaus, de Mr. Dr. Willem

v.d. Bergh Stichting of via 's Heeren-Loo of Loozenoord

naar het instituut kwamen. Ook gebeurde het vaak dat de

kinderen eerst in het P.i. werden onderzocht om dan later

naar één van de stichtingen te worden gestuurd. Deze

groep van kinderen bleef gemiddeld twee a drie maanden

in het instituut.

Buiten deze drie groepen was er nog een andere groep die

niet onvermeld mag blijven: er was altijd een kleine groep

kinderen die zeer lang verpleegd werden, soms zelf langer

26

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen