Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 130

meerde zede en het oordeel van het gereformeerde volk een beteekenis krijgen, die alleen

aan Gods Woord en de consciéntie toekomt'.'*3^ Om uit de impasse te geraken zou de

hoogste autoriteit vonnis moeten wijzen. Het woord was dus aan de ledenvergadering.

Die stelde zich volledig achter directeuren en curatoren.+39 De curator J.G. Scheurer

stelde een motie voor. De vereniging zou verklaren haar instemming te betuigen met di-

recteuren en curatoren. In het gevoelen van de senaat miste zij de nodige beslistheid van

overtuiging. De veroordeling van de senaat liet hij uiteindelijk vallen, en toen werd de

motie bij acclamatie aangenomen.

Voor de hoogleraren betekende het een duidelijke nederlaag."**" De senaat moest de

teugels strakker aantrekken. Toneelopvoeringen mochten nog slechts plaatsvinden in

besloten kring, en de rector zou vooraf van het stuk kennisnemen om vervolgens al dan

niet goedkeuring te verlenen.''*' Niet toevallig presenteerde A.A. van Schelven in de we-

tenschappelijke samenkomst van 1925 zijn 'Historisch onderzoek naar den levensstijl

van het calvinisme'.'t*^ Bemoeienis met de cultuur was geoorloofd, maar dan opdat wij

des te beter God zouden dienen, en niet bij wijze van genot. Rector Bouman gaf in zijn

jaarrede een wat afstandelijk commentaar op het gebeurde, met zijn eigen interpretatie

van Van Schelvens rede: zijn collega had laten zien, 'hoe moelijk het zelfs voor Calvijn

was, om bepaalde voorschriften te geven'.''*^ Tevens kon hij melden dat het studenten-

corps besloten had dit jaar geen lustrumviering te zullen houden, zodat er gelukkig geen

verschil van mening zou rijzen over de praktijk, nu men het over het theoretische deel

van het probleem eens geworden was.

Dat er van werkelijke eensgezindheid geen sprake was moet hem bekend geweest zijn.

De lustrumcommissie had wel degelijk voorgesteld een opvoering te houden in besloten

kring, maar de meerderheid van de corpsleden vreesde en wist, 'dat zeer invloedrijke

personen hun steun aan de Vrije Universiteit in dat geval zouden intrekken'. De

lustrumcommissie besloot toen haar taak neer te leggen. 'Ik wensch niet mede te werken

aan de organisatie van een studentenfeest,' verklaarde haar voorzitter H.A. Höweler,

'waarbij de incompetente massa zich de censuur aanmatigt.''M* Toen besloot men de vie-

ring ditmaal geheel achterwege te laten. Volgens rector corporis H. Bavinck was dat de

enige juiste weg. 'Wanneer men eenmaal de inzichten van anderen tot richtsnoer neemt,

is het einde niet te zien.'**' Dat is nu precies wat een andere H. Bavinck in zijn plaats wel

gedaan zou hebben, al zou het niet van harte geweest zijn. De neef weigerde de conces-

sies te doen die zijn oom tot tweede natuur geworden waren. Zo begonnen studenten en

achterban uit elkaar te groeien. Al was de beweging van de jongeren vastgelopen, de

dorst naar cultuur bleef ongestild. Zou deze generatie zich daar geen rekenschap van ge-

ven, dan moest het de volgende des te zwaarder vallen, de eenheid des Geestes te bewa-

ren door de band des vredes.

126 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen