Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 284

Wel zien we dus relatief de meeste groei bij de katholieken en de buitenkerkelijken, maar

de studentenpopulatie verraadt toch steeds haar gereformeerde herkomst. Voor de

meesten betekende dat echter ofwel kritisch gereformeerd, of enkel nog maar kritisch.

Toen directeuren in 1967 een gesprek hadden met enkele studentenpredikanten over de

regels die moesten gelden in de studentenflats, zei Ringnalda dat het argument: de vu is

een christelijke universiteit, voor de studenten geen geldigheid bezat.3 Hun kerkelijke

herkomst was niet langer bepalend voor hun gedrag en levensovertuiging.

Dat kwam duidelijk aan het licht toen in 1965 de eerste flats gereedkwamen op het

terrein in Amstelveen, dat als Uilenstede bekendstaat. Nieuwe voorzieningen om het te-

kort aan huisvesting te verhelpen waren dringend nodig, en de tijd van de hospitia met

hun pensionaatstijl was definitief voorbij. Het laatste werd in 1957 gesloten.3' Uilenste-

de bood aanvankelijk plaats aan zevenhonderd studenten. Snel genoeg zouden het veel

meer worden. Directeuren wilden dat deze studentenwijk herkenbaar zou blijven als een

dependance van de Vrije Universiteit. Ze verboden daarom damesbezoek op herenka-

mers en omgekeerd tussen twaalf uur 's nachts en acht uur 's morgens. Al spoedig ble-

ken die regels niet meer te handhaven bij de veranderde leefgewoonten van de jongste

studentenlichtingen. In 1969 kwam er op het terrein een middelendepot van de Neder-

landse Vereniging voor Seksuele Hervorming als teken dat de strijd verloren was. In

1972 legden de vu-bestuurders het hoofd in de schoot. Vanaf dat jaar was gemengde be-

woning toegestaan.3^ Uilenstede had definitief gebroken met de gereformeerde zede.

Een tweede verandering kwam voort uit de omstandigheid dat de Vrije Universiteit

zoals het hele hogere onderwijs te rekenen had met de toename van de aantallen studen-

ten afkomstig uit een niet-academisch milieu. Het georganiseerde studentenleven hand-

haafde nog de levensstijl van de negentiende eeuw,33 maar de student van het nieuwe

type voelde zich daar niet mee verbonden. Zijn aandacht ging veel meer uit naar de ge-

wone praktische vragen van leven op kamers met een klein maandgeld. Het is geen toe-

val dat in deze periode met de aanstelling van mr. A. van der Sluis de studentendecaan

als algemeen raadsman in 1956 zijn intrede deed.^"'* Hulp en steun zouden met name no-

dig zijn in de materiële sector. In 1956 bleek dat 65 procent van de kamerbewonende stu-

denten per maand nog niet over 150 gulden beschikte, terwijl toen 200 toch wel als het

absolute minimum mocht gelden. Geen wonder dus, dat velen er niet in slaagden voor

hun dagelijkse maaltijden het streefgetal te halen van veertien gulden per week.35

Studenten zonder traditie en zonder geld - die combinatie moest haast vanzelf een

ander soort studentenmaatschappij in het leven roepen. De Vrije Universiteit nam in

geen van beide opzichten een uitzonderingspositie in. Overal in Nederland vond men

deze nieuwe studenten, opgegroeid in gezinnen zonder kennis van de academische

wereld, toegerust met een tamelijk beperkte algemeen culturele bagage, niet geïnteres-

seerd in de klassieke corpscultuur of in welke gezelligheidsvereniging dan ook. Tegen-

over al deze negaties stond één groot, gezamenlijk belang: betere materiële voorzienin-

gen. De Nijmeegse student in de psychologie Ton Regtien speelde op die behoefte in

280 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen