Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 21

meer tijd blijken te vergen (hoofdstuk 2).

Deze langdurige procesgang - veroorzaakt door de weerzin van de betrokken

instellingen tegen de opgedragen taak, sterke onderlinge tegenstellingen tussen

de betrokken instituten en interferentie met het universitaire democratiserings-

proces - IS in belangrijke mate bepalend geweest voor de relatief gunstige uitkomst

van de "herstructurering" voor de geologie aan de Vrije Universiteit. Bij het onder-

tekenen van de samenwerkingsovereenkomst, in november 1971, was de subfacul-

teit dubbel zo oud als bij het verschijnen van de brief van minister Diepenhorst, in

december 1965. In de tussenliggende jaren heeft de geologische subfaculteit van

de VU haar positie sterk kunnen uitbouwen. Qua wetenschappelijke productie (met

name m de sector ertskunde, petrologie en mineralogie), qua landelijk unieke en

moderne specialisatierichtmgen (hydrogeologie en Kwartairgeologie) in directe

relatie met die binnen de fysische geografie en qua groei van studentenaantallen'^

BIJ die groeiende studentenaantallen speelden ook de nodige van elders afkomstige

doctoraal- en bijvakstudenten hydrogeologie een belangrijke rol. De plausibiliteit

van een simpele liquidatie van de VU-subfaculteit, zoals m januari 1968 nog binnen

de sectie Aardwetenschappen van de Academische Raad was voorgesteld" m een

nota van de hoogleraren Den Tex (Leiden), Egeler (Universiteit van Amsterdam) en

Drooger (Utrecht), nam daarmee, voorzover de Vrije Universiteit zich dat al had

laten welgevallen, ook op inhoudelijke gronden in snel tempo af. Daar kwam nog

bij dat de democratiseringsgolf die het hoger onderwijs met name vanaf 1968

overspoelde de gevestigde (machts)posities ondermijnde, daarmee ruimte schep-

pend voor het zich bij de wetenschappelijke staven ontwikkelen van met per defini-

tie negatieve percepties met betrekking tot de VU-geologie.

Een en ander wil overigens niet zeggen dat men zich binnen de VU geen reken-

schap gaf dat er wellicht zware offers gebracht moesten worden, in regelmatig

overleg binnen de subfaculteit (waaraan, democratiseringsperiode, sinds begin

1969 met alleen hoogleraren, maar ook stafleden deelnemen en waarbij zelfs

sprake is van een bijdrage van de studenten) en met de faculteit der Wiskunde en

Natuurwetenschappen worden posities verkend en strategieën ontworpen.

Adviezen in de richting van de Colleges van Directeuren en Curatoren schetsen het

volgende scenario a) de geologie moet voor de VU behouden blijven, maar wel op

een serieuze basis, dat wil zeggen erkend in het kader van een landelijke overeen-

komst, b) in het uiterste geval zal de VU zich met een beroep op haar positie als

bijzondere instelling moeten terugtrekken op het m standhouden van éen of meer-

dere kandidaatsexamens m de geologie en moeten accepteren dat doctoraalexamens

uitsluitend elders ofwel in een vorm van interuniversitair verband kunnen worden

afgelegd, c) de VU zou binnen de zich ontwikkelende landelijke situatie een

beperkt aantal doctoraal specialisatierichtmgen moeten claimen, eventueel in inter-

universitair verband, waarbij met name te denken valt aan de hydrogeologie,

de ertskundige mineralogie en de Kwartairgeologie, d) om doctoraal specialisatie-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen