Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 365

zou in hoge mate binnen de kaders van het Bezinningscentrum vallen, al zat er waar-

schijnlijk geen volledige betrekking in.59 Het werd dan ook een deeltijdaanstelling voor

de halve werktijd, ten gunste van drs. Jannet A. Delver, tot dan toe verbonden aan de oe-

cumenische Dominicuskerk in Amsterdam. Zij paste goed in het doelstellingsbeleid,

want zij had ervaring opgedaan in Afrika, als docente aan een theologisch seminarie in

Tanzania. Ze wilde haar taak ruimer zien dan alleen in het religieuze vlak, bijvoorbeeld

door mensen muziek te laten maken, en lezingen te organiseren tijdens de middagpauze.

Voor persoonlijke gesprekken was ze altijd beschikbaar, maar die hoefden niet beslist

over het geloof te gaan. 'Ik zit hier voor de normale vragen."' In die geest is ze ook aan

het werk gegaan. 'Het is niet mijn taak om het oecumenisch-christelijk karakter van de

Vrije Universiteit steeds te bevestigen,' verklaarde mevrouw Delver vijf jaar later. 'Ik

denk zelfs dat het averechts zou werken. Onze universiteit heeft toch al zo'n last van het

stigma christelijk en dus oud en versteend te zijn.'^' Als dat de kwaal is, ligt de remedie

voor de hand.

We kunnen kort zijn over een derde punt: de aandacht voor ethische vragen. In 1989

ontlook een plan tot oprichting van een instituut voor ethiek. Datema kon in zijn jaarre-

de met grote voldoening melden dat reeds vijf faculteiten waren toegetreden. 'Naar mijn

oordeel is het onder meer langs deze weg en op deze wijze dat wij inhoud geven aan het

bijzondere karakter van onze universiteit.'^^ De richting die het instituut zou inslaan

werd door het College van Bestuur duidelijk aangegeven. 'Gezichtsbepalend zal zijn de

wijze waarop door mensen als Kuitert en Musschenga ethiek beoefend wordt.'^^ Het in-

stituut kwam wel tot stand, maar beantwoordde niet aan de hooggespannen verwachtin-

gen. Uiteindelijk deden slechts vier faculteiten mee (theologie, rechten, geneeskunde en

filosofie), en men kwam moeilijk tot overeenstemming over de vraag wie als directeur

aan het instituut leiding zou mogen geven.^^ Het verdween in 2002. 'Daarmee komt een

roemloos einde aan wat eens het vlaggeschip van de Vrije Universiteit moest worden,'

commentarieerde y4^ Valvas. Ethici uit diverse wetenschapsgebieden hadden hier moe-

ten samenwerken om tot toonaangevende publicaties te komen. Maar het instituut

kwam niet tot bloei, en de vruchten zijn uitgebleven."'s

In Noomens opsomming ontbreekt de Kuyper-katheder. Bij zijn tachtigste ver-

jaardag was aan de stichter van de Vrije Universiteit een leerstoel aangeboden voor ge-

schiedenis en wijsbegeerte van het antirevolutionaire staatsrecht. Het kapitaal moest nog

groeien, en daar heeft het lang gelegenheid voor gehad, bij gebrek aan concrete plannen

voor de nadere invulling. Pas vanaf 1974 kregen de voornemens vaster vorm. Op initia-

tief van Sizoo werd een commissie benoemd, die in 1975 met een voorstel kwam: 'ge-

schiedenis en wijsbegeerte van de staatkunde en daarmee verwante of samenhangende

gebieden vanuit het perspectief der christelijke levensbeschouwing'.^^ Een vaste bezet-

ting kreeg de leerstoel uiteindelijk niet. Men besloot tot jaarlijkse wisseling, waarbij de

docent zes voordrachten zou houden over een onderwerp uit het leerstoelgebied. De

eerste series gingen over de politieke consequenties van de reformatie, en bewogen zich

PRIVATISERING VAN GELOOF 1980-2005 361

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen