Een handvol filosofen - pagina 316

312 V E Vakfilosofische richtingen

protestantse huize was en aan katholie-

ke instellingen filosofie had gestudeerd.

Vooral aan deze instellingen had hij iets

gezien van de wisselwerking tussen het

christelijk geloof en de taken van een

universiteit. Met name zijn promotor

Bochenski, een dominicaan, was voor

hem een voorbeeld in het leggen van

verbanden tussen religieuze en filoso-

fische kwesties. Hij had eraan toege-

voegd dat, afgezien van de implicaties

van iemands relatie tot God, de idee

van christelijke dienstbaarheid in de

eerste plaats tot uiting behoort te ko-

men in de manier waarop mensen met

elkaar omgaan.'*^

Kirschenmann toonde een grote in-

zet voor zijn werk en participeerde ac-

tief in de twee faculteiten waarin hij

P.P. Kirschenmann was benoemd. Na een jaar kon hij de

Nederlandse taal spreken, beter dan

hijzelf wilde toegeven. Hij was zijn in

het Engels geschreven inaugurele rede begonnen met enkele Nederlandse zinnen en

had onder andere opgemerkt: 'Zeer gewaardeerde toehoorders, het spijt me dat ik

mijn rede niet in het Nederlands ga uitspreken, want ik heb Uw taal nog niet vol-

doende onder de knie'. Al was zijn Nederlands (met een Duits accent) aanvankelijk

soms moeilijk te volgen, in discussies zette hij zijn betoog onverstoorbaar voort. Bij

zijn collega's en studenten dwong zijn doorzettingsvermogen respect af. Bovendien

toonde hij zich een loyaal collega. In het jaar 1977-1978, toen Van der Hoeven gast-

docent was aan Calvin College in Grand Rapids en aan het Institute for Christian

Studies in Toronto, nam Kirschenmann zijn doctoraalcolleges moderne filosofie

over en toonde hij zijn onbetwistbare competentie op dit terrein. Hij had echter zo-

veel taken op zich genomen dat de benoeming in 1979 van drs. J.A. Radder en drs.

T.B. Jongeling als wetenschappelijk medewerkers hem zeer welkom was.

In het begin van de jaren tachtig participeerde hij in de studiegroep 'Natuurwe-

tenschap en Theologie' van het universitaire Bezinningscentrum, in de facultaire on-

derzoeksgroep 'Vrijheid' en leverde een doorwrochte bijdrage in de bundel die deze

onderzoeksgroep publiceerde.'^ Ook trad hij op als een van de sprekers op het lus-

trumcongres van de Centrale Interfaculteit in 1984.'*

Nadat Troost in 1984 met emeritaat was gegaan, nam Kirschenmann de leerop-

dracht wijsgerige ethiek op zich. Ook op dit terrein bewees hij zijn competentie.

Gedurende tien jaar zou hij deze taak vervullen, die in de bespreking van de Facul-

teit der Wijsbegeerte in het volgende hoofdstuk opnieuw ter sprake zal komen.

56 Brief van Kirschenmann aan Van der Hoeven (28 juni 1974), in Kirschenmann Personeelsdossier.

57 Kirschenmann, 'Vrijheid, emancipatie en de methodologie van de sociale wetenschappen, een contioverse'

58 Kirschenmann, 'Vrijheid en methode'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen