Omstreden normalisering - pagina 241

marxist) moet het, zoals ik in Hoofdstuk IV al aanstipte, in 1971 afleg-

gen tegen Jan van Putten. De jonge Abram de Swaan, die eind jaren

zestig grote indruk maakt met een artikel in Propia Cures waarin hij de

Nederlandse politicologie fors de maat neemt,'^' solliciteert naar een

lectoraat Politicologie aan de VU. Voor leerstoelhouder Gijs Kuypers

is hij niet acceptabel. Zijn benadering van de politicologie zou de een-

heid van de vakgroep verstoren en het eendrachtig werken aan de ver-

dere ontwikkeling van de doel-middelbenadering ernstig belemme-

ren. De Swaans benadering staat haaks op zijn ambitie om de

politicologie aan de VU in de richting van beleidswetenschap te laten

evolueren. Kuypers wil zijn eigen kandidaat benoemd hebben, de (ge-

reformeerde) journalist Jan van Putten, winnaar van de Prijs voor de

Dagbladjournalistiek 1965.^'^ In diezelfde periode krijgt christen-radi-

caal Dick Kuiper de voorkeur boven de net afgestudeerde Pim For-

tuyn die zich dan nog als marxist profileert en wordt gezien als de beste

kandidaat.''^ De steUe gereformeerde jurist Oostenbrink wordt kort

daarna uitverkoren boven Eduard Verkade. Commissievoorzitter

Brasz kwalificeert Oostenbrink als 'een niet briljant jurist met een be-

houdende maatschappijopvatting'. Verkade wordt daarentegen door

Brasz getypeerd als 'iemand met een verfrissende aanpak'.''''

Een extreem voorbeeld is de benoemingsprocedure voor een lector

Internationale betrekkingen (zie kader). Er zijn weinig benoemings-

procedures geweest die zo lang hebben gesleept als deze.''' De aiïaire

begint in 1971 en is uiteindelijk afgerond in 1977. Een uitputtingsslag

van zes jaar waarin goede kandidaten zijn gesneuveld. Verscheidene

malen is een nieuw samengestelde commissie enthousiast van start ge-

gaan, en toch gestrand. Uiteindelijk heeft het college van bestuur het

heft in handen genomen en de procedure tot een eind gebracht.

Lectoraat IB-bestuurlijkonvermogen

Hoogleraar Kuypers wil beginjaren zeventig zijn leerstoel Politicologie

en Internationale betrekkingen (IB) splitsen. IB moet een eigen lector

krijgen. De benoemingscommissie, met daarin twee studenten, gaat

in 1971 aan de slag. Na liefst twee jaar komt ze in 1973 met twee ge-

schikte kandidaten. Beide kandidaten worden gekwalificeerd als

goudkarpers. Maar als zo vaak in die jaren: stafleden en studentleden

hebben een verschillende voorkeur. De stafleden gaan voor een in

Amerika werkende Nederlander die uitstekende papieren heeft. Hij is

gepromoveerd aan Johns Hopkins University. Joris Voorhoeve is zijn

naam. Hij zal jaren later politicus en minister worden. De studenten op-

239

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen