Schuld en straf - pagina 68

62 gelijk duidelijk blijkt uit de gewichtige conclusiën, waartoe het leidt. W a a r v a n wel de eerste is, dat met straffen niet gewacht moet worden, totdat eene daad is gepleegd, zoo de gevaarlijkheid ook op andere wijze blijken kon. Hierop wijzen SONTAG 307), STENGLEIN 308), SCHMIDT 309), VoN BAR 31O), MERKEL S H ) , BIRKMEIJER, van welken laatste de

bekende uitdrukking is, dat eigenlijk in de plaats van alle strafwetten deze bepaling moest komen: „Jeder gemeingefahrliche Mensch ist im Interesse der Gesammtheit unschadlich zu machen." 312) VoN LiszT heeft vroeger getracht deze consequentie van zich af te schudden met de vergelijking, dat men niet gezonden geneest, maar zieken 3i3). Dit houdt echter geen steek. Terecht zeide V O N BURI, dat iemand van wien het plegen van een misdrijf te vreezen is^ niet tot de gezonden behoort, en er evenveel reden is om hem te straffen als wie eene strafbare daad gepleegd heeft, voorzoover dit straffen geschiedt uit vrees voor herhaling 314). V O N L I S Z T heeft dan ook later een ander antwoord gegeven. Het strafrecht is, zoo zeide hij toen 3i5), de „rechtlich begrenzte Strafgewalt des Staates." D e „Strafgewalt" nu is alzoo begrensd in het belang der invidueele vrijheid. Het strafrecht toch is de magna charta voor den misdadiger, dat hem waarborgt slechts op wettelijke voorwaarde en binnen wettelijke grens gestraft te worden. Op gelijke wijze in zijn Lehrbuch 316), waar hij zegt, dat de vrijheid van den enkele niet zonder eenige beperking aan het algemeen belang m a g worden prijs gegeven. In den rechtsstaat kan iemand slechts gestraft worden, als hij zijne vijandige gezindheid door eene bepaalde, wettelijk nauwkeurig omschreven, daad heeft getoond. Men m a g niet in de plaats van de individueele schuld stellen het maatschappelijk gevaar. Om met het laatste te beginnen, — acht ik de daar gemaakte tegenstelling onjuist. In het maatschappelijk gevaarlijk zijn ligt toch ook bij V O N LISZT de grond van de straf; van wat hij, met den op zijn standpunt vreemden term, noemt de individueele schuld. D e kwestie komt hierop neer, dat V O N L I S Z T in de wet bepaald wil zien hoe van die gevaarlijkheid blijken moet; dat hij den rechter aan bepaalde uitingsvormen van het kwaad binden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen