De rivier Gods is vol waters.

Om de ziel te troosten, doet de Schrift gedurig grepen uit het natuurleven.

Die ziel zelf wordt vaak vergeleken biji een dor en 'dorstig land.

O, dat ? r regen kwamel

Dat de dauw bevochtigend zich verbreidde!

En werkehjk laten de zielsgesteldheden zich nog het best weergeven door natuurbeelden.

De ziel kan in zulk een eigenaardigen, droevigen toestand geraken, dat zij zich verzengd en verschroeid voelt.

Andere woorden zijn er niet voor te vinden.

Het is of alles van binnen braaidt.

Maar niet van liefde tot den Heiland.

Niet van vuur tegen onheilige wereldmachten.

Niet van gloeiende verrukking voor Gods glorierijken naam.

Het is of all© levenssap is verdampt.

Hoe hard, hoe uitgedroogd voelt de ziel dan aan.

Doch zoo gij, o mijn ziel, dat zelf voelt, dan zijt gij gelijk het land, dat God juist door de droogte begeerig maakt. Dat roept om bewritering. Dat bidt om besproeiing.

Soms voelt gij daar niets van. Dan zijt ge een gloeiende steen. Die verlangt naar geen droppelen. Daar is hij te dood voor.

Maar in het land zit leven.

En als dan ook in u het leven weer te voorschijn treedt, dan slaakt gij' meteen een bede om lafenis.

Hoe gelukkig dan te weten, dat de rivier Gods vol waters is.

Hoe kon in het Heilige Land de rivier Gods, de Jordaan, verlangen om over het land te stroomen!

Hoe kon zij schuimend nederplassen om zich over lagere deelen uit te breiden.

Welk een pracht, zulk een geweldige, ontembare, oorverdoovende rivier!

Hoe trekt men er tegenwoordig niet op uit om de schoonste punten van zulk een rivier te bezichtigen !

En als men dan in Amerika b.v. rond en onder den Niagara-waterval wandelt, blijft men telkens staan en houdt den adem in.

Sommigen hebben direkt woorden bij de hand óm hun indrukken weer te geven.

Maar anderen blijven een wijle sprakeloos.

Zoo behoort ook de ziel stil te houden tegenover den rijkdom der genade, waarvan de rivier Gods het zinnebeeld is.

Hoe schitterend en overweldigend, hoe duizendkleurig en hemelhoog regen spattend is toch de genade des Heeren.

Worden thans aan de rivieren met sterken stroom electriciteitswerken gebouwd, die een enorme kracht ontwikkelen, het is alles nog niets, vergeleken bij de kracht, die er uitgaat van de rivier der genade.

Maar hoe gij u ook verlustigen kunt bij het gezicht op die rivier, dan eerst wordt zij u recht tot verkwikking, wanneer zij over uw ziel heengaat.

Zoo dikwijls ligt gij, o ziel, als een gescheurd land naast de rivier Gods, die vol waters is.

Het water is in de onmiddellijke nabijheid, ma, ar gij hebt er niets aan.

Doch zoodra het land uwer ziel lager komt te liggen dan de rivier van Gods genade, dan heeft er vruchtbare overstrooming plaats.

Verstaat gij dat, begeerig gemaakte ziel?

Gij ligt vaak te hoog voor de rivier der genade.

Gij moet dalen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen