BRIEF UIT AMERIKA

De Derde Algemeene Synode.

De derde algemeene synode van de „Presbyterian Church ot America" werd onlangs te Philadelphia gehouden. Ds J. J. de Waard werd met groote meerderheid van stemmen tot voorzitter verkozen. Dit was in zichaelf reeds een verblijdend teeken. Het toonde dat de Gereformeerden het wel van de Fundamentalisten zouden winnen. •

De strijd brak spoedig los. De vergadering van de „Independent Board for Presbyterian Foreign Missions" had' op 31 Mei plaats gevonden. Hier hadden de Fundamentalisten den boventoon gespeeld. De Gereformeerden in dien BiOiard hadden daags voor de synode voor hun lidmaatschap in den board bedankt. De eerste vraag waarvoor de synode werd gesteld was dus of zij de „Inidependent Board" weer, zooal's het vorig jaar, aan de kerken kon .aanbevelen.

De buitenlandsche zendingscommissie der kerk diende een rapport in, waarin werd aanbevolen dat, aangezien de „Independent Board'" de Gereformeerde lijn had verlaten, die kerken nu zelf hun eigen buitenlandsche zendingswerk zouden ondernemen. Een minderheidsrapport werd ingediend door Ds C. Mcintire.

Men kan begrijpen, dat hot debat over dit rapport nog al wat welsprekendheid dteed- losbarsten.

Toch bleek spoedig dat de Fimdamentalisten hopeloos in de minderheid w, aren. Het voorstel der commissie werd met groote meerderheid van stemiman aangenomen. Voortaan zal de Presbyterian Church of America los zijn van den „Independtent Board". Ds Woodbridge, die de secretaris was van den „Independent Board", heeft ook dien board verlaten en wordt nu secretaris beide voor de buiten- en de binnenlandsche zendingsoommissie der kerken.

Vier candidaten, allen van Westminster, die zich bij den „Independent Bo.ard" hadden aangediend en hun examen voor dien Board reeds hadden gedaan, hebben zich onmiddellijk teruggetrokken en hopen nu zoo spoedig mogelijk door de kerken zelf uitgezonden te worden. Van de ongeveer twintig zendelingen, die reeds döor den „Independent Board" zijn uitgezonden weet men nog niet wat zij doen zullen. Toch geeft het feit dat de meesten hunner van Westminster afkomstig zijn goede hoop, dat ze met de kerken mee zullen gaan.

De tweede z, aak, die met groote spanning werd behandeld', was de geheelonthoudersquaestie. Ook hier stonden de Fundamentalisten en de Gereformeerden sterk tegenoiver elkander. Verschillende „overtures" (voorstellen) Wiaren er ter tafel. Die van California, waar de Fundamentalistlen het sterkst zijn, en die van Chicago waar Dr Buswell van Wheaton College, een leidende figuur is, verlangden, dat de Synode geheelonthouding aan de kerken zou aanbevelen. Ongeveer een geheelen dag is over deze quaestie gedebatteerd. Dr Buswell sprak bijna een uur aaneen. In zijn speech trachtte hij aan te toonen, dat het geheele onderwijs te Westminster, van de Apologetiek vla do Dogmatiek tot de Etliiek, van de Amerikaansch- Presbyteriaansche traditie was , afgeweken. De kerken moesten dus nu maar kiezen, of ze naar de aloude Amerikaansch-Presbyleriaansche traditie van geheelonthouding wilden terug koeren, of dat Zie de nieuwe leer van Westminster wilden volgen.

Reeds maanden voor de synode schreef Dr Buswell in een brief aan de faculteit te Westminster, dat de „Presbyterian Church of America" zich misschien wel geheel en al van Westminster los zou moeten maken. Ook heeft hij eenige boekjes geschreven, waarin hij zich verre van Gereformeerd in zijn denken heeft getoond. De z, aak zat dus heel wat dieper dan de geheelonthondersquaestie op zichzelf.

Toen de stemming ook hier weer een diepe nederlaag voor de Fundamentalisten beteekende, gaven ze spoedig te kennen, dat ze onmogeiij'k langer in hetzelfde kerkverband met ons konden samengaan. Tijdens de zittingen der synode liebtben ongeveer veertien predikanten en vier ouderlingen zich afgescheiden en de „Bible Presbyterian Synod" gevormd. „The Christian Beacon", het blad van Ds Mcintire, verhaalt ons, dat de „Bible Presbyterian Synod" de Westminstersche geloofsbelijdenis heeft aangenomen, zooals die bestond in Mei 1936. Dat beteekent dus, dat men de min of meer Arminiaansche toevoegselen van 1903, die er verleden jaar in Juni door de „Presbyterian Church of America" waren afgesneden, er weer aan toevoegt. Daarbij zegt men, van plan te zijn, de belijdenis te verandeiren, in zoover ze niet duidelijk het Premillenialisme leert.

We kunnen het dan ook niet anders dan ais een grooten zegen beschouwen, dat Ds Buswiell, Ds Mcintire en anderen ons helïben verlaten. Z© deden slechts schade aan het Gereformeerde werk dat hier was begonnen.

Ook mogen we uit dit alles met ootmoedigan dank aan God opmerken, met welk een grooten en onverbeurden zegen Hij het werk van Dr Machen en Westminster Seminary heeft bekroond. Zij, 'die hun opleiding te Westminster hebben genoten, komen meest zelf van half Arminiaanschdispensationalistisdhe kringen. Toch stonden ze nu bijna allen pal voor de Gereformeerde waarheid. Sommigen hunner stemden zelfs tegen den wensdh van eigen ouders of vrienden met de Geren formeerden. Dat het nu al Israel is wat Israël heet, zou ik niet durven beweren; maar wel mag ik vermelden, dat de Gereformeerde beweging alhier nu op beter fundament staat dan ooit te­

voren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen