Revue 2001 - pagina 82

De Alumnus

Bewegingswetenschapper onderzoekt dodelijke rokersziekte

De strijd om verse lucht Een medicijn om rokers met longemfyseem van de verstikkingsdood te redden. Dat zou de kroon zijn op het werk van Coen Ottenheijm. De bewegingswetenschapper studeerde in januari 2001 aan de VU. Inmiddels doet hij promotieonderzoek in het universitaire ziekenhuis van Nijmegen. "Ik zie elke dag voor wie ik het doe."

Eigenlijk wilde hij Geneeskunde studeren. Die opleiding leek het beste aan te sluiten bij zijn fascinatie voor het menselijk lichaam. Maar nadat hij twee keer was uitgeloot, schreef Coen Ottenheijm zich in bij Bewegingswetenschappen aan de VU. De studie beviel hem zo goed, dat hij de derde loting maar liet schieten. Toch nam hij niet voorgoed afscheid van de medicijnen; sinds zijn afstuderen begeeft hij zich in het grensgebied tussen de twee disciplines.

16

vrije

Coen werkt sinds februari van dit jaar als junioronderzoeker op de afdeling Longziekten in het Universitair Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen. Geen vrolijke omgeving; veel patiënten die er liggen, zijn doodziek. Ondanks dat ervaart Coen zijn werkplek als stimulerend. "Ik heb direct contact met de doelgroep van mijn onderzoek. Ik zie dus elke dag voor wie ik het doe." Goens onderzoek betreft mensen met longemfyseem, een ziekte die bijna altijd wordt veroorzaakt door roken. De bewegingswetenschapper probeert te ontdekken hoe deze aandoening het middenrif aantast, de belangrijkste ademhalingsspier die ook 'diafragma' wordt genoemd. "Mensen met emfyseem hebben moeite met uitademen", vertelt Coen. "Als gezonde mensen uitademen, trekken hun longen samen tot een soort bal waar weinig lucht meer in zit. Vervolgens spant

het diafragma licht aan en trekt de longen weer open, zodat er weer lucht naar binnen kan. Maar bij mensen met emfyseem gaat de 'oude' lucht maar heel moeilijk naar buiten. Het diafragma moet de hele tijd samentrekken om de long nog wat verder open te krijgen, zodat er verse lucht bij kan. De spier wordt dus eigenlijk constant overbelast. Daardoor kan er schade ontstaan, waardoor de spier op den duur minder kracht gaat leveren en ook minder snel samentrekt. Ik probeer te ontdekken waar die afname in kracht en snelheid aan ligt. Als we dat eenmaal weten, kan de farmaceutische industrie

Universiteit

Revue

amsterdam

Coen Ottenheijm

foto: Anje Kirsch

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen