Studentenalmanak 1899 - pagina 171

T KAN VERKEHREN.

't (A/fv/ a-S inderdaad een heel aardige verrassing voor

V2>''^ me. Het zal zoo omstreeks tien uur in den

avond geweest zijn, en ik had me juist allerschrikkelijkst

verveeld op een audiëntie bij de middeleeuwsche pausen

onder het veilig geleide van vader Kurtz. Dat zijn nu een-

maal van die onvermijdelijkheden op onzen levensweg, die

niet alhjd zooals men wel eens meent, met rozengeur en

maneschijn is bedekt. Het zijn van die saaie en taaie

conventioneele visites, waar geen lief vrouwtje wat gezellig-

heid en geen nog lievere kindertjes een beetje levendigheid

aanbrengen, 't Is er alles even plechtig en afgemeten, en

ook s o m s . . . . zeer onwelriekend.

En nu zat ik dan weer gelukkig op mijn eentje evenals

de paus, ook zonder een alleraardigst vrouwtje naast me

en zonder bewegelijke kindertjes om me heen. Ik was wat

slaperig geworden en zou juist indommelen om te droomen

van een toekomst, waarin ik al die schatten zou kunnen

bezitten, toen de postbode mij een brief bracht. En w dt

een aardige verrassing!

't W a s een klein briefje van een nicht van me, met wie

ik het altijd heel best heb kunnen vinden. En die komt

mij nu met een stralend gezicht vertellen, dat de ooievaar,

die goeie ooievaar, haar een jongen man in de armen

gelegd had, natuurlijk een jongen man in miniatuur, want

ze was al getrouwd met een jongen man groot formaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen