Studentenalmanak 1899 - pagina 135

VREDE.

I.

ij was in vrede ontslapen.

Dat stond er op den rouwbrief met zijn breeden,

zwarten rand. En al was de phrase ook een stereotiepe,

ze was nu toch wel iets meer dan een dier klanken, die

dikwijls even arm zijn aan troost als onze gehuurde lijkbid-

ders aan ongeveinsde deelneming.

AVij zouden het kunnen weten, wanneer we onopgemerkt

getuige waren geweest van het aandoenlijk tooneel, dat in

de laatste uren van zijn leven aan zijn krankbed werd

afgespeeld. In de hevige ziekte, die hem voor enkele dagen

aangreep, neervelde, sloopte, was zijn lieve vrouw niet van

hem geweken, of het moest zijn, inderhaast, om de kinderen

te verzorgen en hun angstige nieuwsgierigheid naar vader

te bevredigen. Want tucht oefende een andere macht dan

de ouderlijke thans: de bezoeking heerschte over 't heele

huis en hield zelfs den woeligste in bedwang.

Maar in de laatste uren had hij telkens naar de kleinen

gevraagd, met een enkel woord maar en dan had zij hem

geruststellend toegeknikt: hij behoefde zich over hen niet

bezorgd te maken, 't Scheen wel, of zij veinsde zijn bedoe-

ling niet te begrijpen, dacht hij ; en telkens beduidde hij

haar, dat hij nog altvjd met hen bezig was. Ze begreep

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen