GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1899 - pagina 144

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1899 - pagina 144

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

142

IV.

Zoo was het er eindelijk dan toch toe gekomen! Reeds

zoo menigmaal was hij boos weggeloopen met de wreede

bedreiging niet terug te zullen keeren, maar ze was er al

aan gewoon geraakt, want telkens had zij hem toch diep

in den nacht weer thuis hooren komen. E n daags daarop

ontving hij zijn weinige, armelijke patiƫnten, en dan ging

hij weer uit en ze zag hem in geen dagen, alleen hoorde

ze hem in de verte. Hij taalde naar haar noch de kleinen.

Maar eindelijk verscheen hij weer aan tafel, zwijgend,

met gramstorig gezicht. Als zijn jongen, een ventje van

een jaar of drie, met die mooie blauwe oogen en dat blonde

haar van zijn moeder, naar hem toekwam om weer paardje

te rijden op vaders knie, zooals dat in zonniger dagen wel

gebeurde, dan werd hij met een barsch woord en hard ge-

baar afgestooten. Bits waren zijn antwoorden op haar vrien-

delijkste vragen, en blind scheen hij te wezen voor haar

tranen en haar leed.

Maar nu was hij voor goed, zoo zij vreesde, weggegaan.

Heftig was hij tegen haar uitgevaren. Nooit had ze hem

nog zoo woedend gezien; gesidderd had ze bij zijn aanblik

en vol schrik zich over 't wichtje van enkele weken, dat

op haar schoot schreide, heengebogen. Want gevloekt had

hij ook tegen 't onschuldige kind, dat reeds onder den itorm

der hartstochten geboren was. Weer had hij die oude bedrei-

ging haar naar 't hoofd geslingerd, en 't deerde hem niet,

dat ze bleek zag als een doode, doorschijnender nog dan

vroeger, toen ze kind was en hij met verwondering keek

naar die blauwe adertjes aan haar slapen.

't Was of ze voelde, dat hij 't nu meende; 't was of er

iets brak en losliet, dat niet gebroken iiiocht dan door

den dood; en ze staarde hem na, zooals men een doode

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899

Studentenalmanak | 240 Pagina's

Studentenalmanak 1899 - pagina 144

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899

Studentenalmanak | 240 Pagina's