Studentenalmanak 1914 - pagina 166

156 FARRAGO

AAN EEN VRIENDIN.

Ik zag u soms een bleeken schemerstond

in verren mijmer aan uw venster poozen,

een lach van weemoed spelend om uw mond

en bij mijn komst een heerlijk, schuchter blozen.

En meen'ge avond mij te luistren vond,

als 't milde licht met schijnsel als van rozen

viel over uw klavier en gij mij bond

aan 't venster met uw zang of zachte koozen.

Gij wond're droomster zijt mij bron van vreugde,

fijne verschijning, die mij steeds verheugde.

Gij doet mij denken veel aan teere luchten,

aan brooze bloemen, dauw-bewaasde vruchten.

Ik heb u, meisje, lief met zachten zin,

zooals ik rozen rood en leliën bemin.

P. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen