Studentenalmanak 1914 - pagina 175

FARRAGO 165

zalen genoten, Geen w^oorden zijn geschapen om uw lof te be-

zingen. Hier schiet zelfs het 20ste eeuwsch menschelijk genie te

kort. IJdel ware het zinnen te smeden of verzen te lijmen, om u

onze hoogachting te stamelen. Want wanneer wij u slechts zien,

wanneer wij u slechts in de nabijheid vermoeden, dan denken

wij aan lang vervlogen dagen Dan tooveren we ons voor oogen,

in breede rijen, de studenten uit die oude tijden. Louter lust,

louter leven was hun streven. Eeuwig vroolijk hun hart. Nooit

vloekte een bruin-gevlekt dictaat-cahier met de schoone interieurs

van hun kamers, en toch prijkte slechts „cum" op hun bul.

Nooit vermoeiden zij hun hersenen met boeken. Toch vloden van

hun lippen de schoonste woorden, de machtigste ideën. Hun

lichamen waren schoon en gespierd als die der edelste Grieken.

Bewogen zij zich op het gebied der wetenschap, het bleken ge-

nieën. Op het gebied van de kunst, het bleken genieën. Een

krans van mythen en sagen weeft zich om hun namen. Uit de

nevelen van het verleden treden zij als halfgoden voor onze blikken.

Tempelieren, toont u dat voorgeslacht waardig. Weest in uw

daden en woorden muzenzonen van den ouden stempel. Doch

weet, dat bij zulk een studentenras hoort een hospes, die zelf een

studentenhart heeft en derhalve hart heeft voor den student. En

omdat wij meenden in Avunculus Jodokus een hospes van de

oude, onsterfelijke soort ontdekt te hebben. Een hospes, die onze

zwakheden bent, ze begrijpt en dus vergeeft. Een hospes, die

uit louter toewijding ons vergeet te wekken. Een hospes . . .

Doch laat ik de wijding van dit oogenblik niet verbreken door

een banale opsomming van uw goede eigenschappen, o, hospes.

Ontroering maakt zich van mij meester, als ik denk aan

't historisch feit, dat op 't punt staat plaats te vinden. Wanneer

ik denk aan de vreugde van den zwoegenden historicus, bij het

vinden van de bronnen, waarin dit historisch moment zal ver-

eeuwigd zijn. Laat mij daarom kort zijn, hooggeachte hospes.

Wij, Tempelieren, wij bieden u aan, onsterfelijkheid. Wij verzoeken

u n.1. nederig, u te mogen beschouwen als schutspatroon onzer

onsterfelijke vereeniging. In de vaste overtuiging dat uw goede

hart, uw loyaal gemoed ons deze eer niet wil weigeren, roep ik

de Tempelieren op om te drinken op de onsterfelijkheid der

Tempelieren, en van Avunculus Jodokus, die voortaan als Sint

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen