Studentenalmanak 1970 - pagina 117

Duik voelde zich op zijn gemak in onze woestijn, als een tweede Mozes trok

hij de schoenen van zijn voeten en, voorwaar, hij stond op heilige grond. Wij

vreesden dat ook hij vijf boeken zou schrijven en er was slechts geld voor

één dun paperbackje. Wij bleven echter een om kopij roepende in de

woestijn tot de heer Koster de stoute trouwschoenen verwisselde voor een

woestijnskelter om uit te rusten van de vertimmering van zijn huis. Het

gerucht dat hij mohammedaan wou worden en een tweede vrouw wou

aankopen in ruil voor kopij is onjuist.

Eenmaal nog zagen wij Mej. van Spengen aan onze einder: zij bleek een

morganatisch fatum.

Zoals onze oplettende lezertjes bemerkt hebben, hield een bekend persoon

zich reeds lange tijd in het struweel bezig met zijn moeizame arbeid. Aan-

vankelijk viel onze woestijnreizigers niet veel meer op dan een dof gemom-

pel, maar spoedig werd het gesprokene verstaanbaarder.

—Praw, mompelde de geleerde, .der wetenschap heeft gezegepraald! . Ik

heb der verdeeldsleutel gevonden. Help mij toch drukken, bid ik U!

—Ach wat, zei de door geldzorgen gekwelde weduwe, voor een weduwe

van mijn stand speelt geld weliswaar geen rol, maar zoals mijn goede vader

altijd zei: Beter tien vogels in de hand, dan één dat zingt zoals het gebekt

is.

—Maar dat is ja gans onwetenschappelijk riep de heer PrlDulkofsky uit, het

is gans wichtig voor de Studentenkultur. Help mij toch drukken! Dit be-

langt ja alle studenten aan!

—Geen denken aan, jonge vriend, zei de weduwe streng. Als weduwe zie ik

,mijn plicht. Dat zal ik deze ventjes duidelijk maken, zodat ze zich als

heren, met opgericht hoofd, in de beschaafde wereld kunnen bewegen....

Haar woorden werden echter overstemd door een snel aanzwellend geraas

van instortende commissieleden en een overspannen geschreeuw.

Wij zagen onszelf al veertig jaar in de woestijn zitten en de veertig dagen en

nachten waarin wij regelmatig door het vévéësvubestuur be- en ver-zocht

werden, hadden ons reeds een gevaarlijke tropenkolder bezorgd. Onze

toestand was zorgelijk, voor ontwikkelingshulp kwamen we niet in aan-

merking, een zending Russische wapens arriveerde per vergissing in Egypte,

een Amerikaanse raket met versterkende middelen belandde door een com-

puterfout op de maan, een vaatje Jamaica-rum met de vriendelijke groeten

van Castro bezorgde ons de maagkolieken van het vévéè'svu-bestuur, waar-

mee wij haastig naar een dokter togen die ons een arbeidtherapie voor-

schreef.

Wij werkten, werkten: We hadden meer varia dan corps- en vévéësvu-leden,

een vrijwel eeuwigdurende kalender, mengelwerk waarmee we een Vestdijk

in hoeveelheid overtroffen, tekeningen waarmee alle Nederlandse musea

minstens tien jaar tien verschillende exposities per dag konden houden,

foto's waarmee alle politiearchieven in Europa blij mee zouden zijn, zoveel

lege flessen en ander glasmateriaal waardoor de Leerdamse industrie met

de ondergang bedreigd werd.

Het boek was rond, de drukker weigerde vierkant.

De weduwe wilde meiers zien, geeltjes, knaken, rooie ruggen, pegels.

115

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen