Vrije Universiteitsblad 1935-36 - pagina 93

435 aan een ding, dat geen toekomst heeft, dat op z'n best een twintigtal jaren duren kan" rustig naast zich neer durfde leggen en zich verbond aan onze, toen nog zoo kleine en zwakke Vrije Universiteit, en dat deed omdat hij onze Gereformeerde belijdenis liefhad. Laten we allen die toespraak eens lezen, want ze heeft nog voor het bestaan en den bloei van onze Vrije Univerteit, haar volle beteekenis. Wat spreekt in zulk een woord een kinderlijke vroomheid des harten, een diepe Christelijke ootmoed, een onverwrikbare kracht des geloofs. En worden wij door dienzelfden Geest bezield bij den druk dezer tijden en bij veel steun, die wordt onthouden, dan versagen we niet en vreezen we niet, maar maken het woord van den Rector der Vrije Universiteit, in het doleantiejaar 1886, tot het onze: „En daarom zoeken wij geen heil in plannen en overleggingen en berekeningen, waarbij wij vleesch tot onzen arm zouden stellen, geene verwachting van, geen bouwen op onze trouw, op onzen ijver, op onze kracht, zij zullen niet bestaan. Met God en met eere, dat zij onze leus. En wat ons dan overkome, het zal ons goed zijn, is het een zegen, is het voorspoed, we zullen ze dankbaar aannemen als eene onverdiende gunst onzes Gods; is het eene vernedering, eene kastijding, we zullen ze ootmoedig dragen, wetende en erkennende, dat God met ons niet doet naar onze zonden, en ons niet vergeldt naar onze ongerechtigheden. We blijven ook in 't zinken God en der Vaderen trouw. Heere God, schenk ons daartoe Uw genade". J. W. SIERTSEMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen