Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 11

vraag ook absoluut nodig. Uiteraard doen zich veel meer vragen voor, die hier niet alle opgesomd kunnen worden. Uit het bovenstaande zal echter duidelijk zijn, dat nog niet met een enkel cijfer is te zeggen wat de vragers en ook wij wel graag willen weten. Of er dan niets gezegd kan worden? Natuurlijk wel en het is ook reeds gedaan. In de laatste jaarrekening van de V.U. (over 1948 zie V.U.blad Juni 1949) zijn de ontvangsten en uitgaven opgenomen zonder rekening te houden met de Rijkssubsidie. Die rekening eindigt met Tefeort ƒ 396.787.93'. Maar Directeuren voegen daaraan toe: 'dat vermoedelijk door de Rijkssubsidie zal worden gedekt'. Dat woord 'vermoedelijk' is, gezien in het licht van het bovenstaande, wel duidelijk. Het geldt nu nog. Maar er is geen reden aan te nemen dat deze verwachting te optimistisch was. De schatting van de Rijkssubsidie over 1948 is nog altijd circa vier ton. Dit wil dus zeggen dat er over 1948 geen tekort is en we kunnen hier wel aan toevoegen, dat er ook op de rekening over 1949 vermoedelijk geen tekort zal zijn, hoewel bij deze rekening uiteraard het voorbehoud nog groter moet zijn dan bij die over 1948. De rekening sluit, althans zo om en bij, maar er is ook niet over. Maar waarom vraagt de V.U. dan nog steeds nieuwe grote sommen aan vrijwillige bijdragen ? Het antwoord op deze vraag is wat moeihjker omdat dit zo nauw verband houdt met de uitbreidiagsplannen die echter nog 'in de keuken' zijn en waarover daarom ook nog niet veel gezegd kan worden. Dat het bij die uitbreiding vooral gaan zal om de Medische faculteit, ligt voor de hand. Het is door Directeuren ook duidelijk uitgesproken. Overigens vergete men niet, dat de kosten van de Economische faculteit in 1948 en in 1949 nog niet voor het volle bedrag op de jaarrekening hebben gedrukt. Dat zal pas in 1950 het geval zijn, en dus ook ons eigen aandeel in de lasten verzwaren. E n men bedenke evenzeer, dat ook de Wis- en Natuurkundige faculteit nog een zeer grote uitbreiding nodig heeft, zal zij worden wat zij moet zijn. De uitbreiding met een. Medische faculteit en de voltooiing van de Wis- en Natuurkundige faculteit, zoals die nu bij Directeuren in overweging zijn, zullen tot een zeer grote stijging van de uitgaven leiden. Cijfers daarover zijn uiteraard nog niet te geven. Wie toch cijfers zien wil, bestudere de Rijksbegroting en zal, misschien niet zonder schrik, ontdekken, dat alleen voor een Medische faculteit op den duur zeker op een bedrag van anderhaK a twee millioen per jaar gerekend moet worden. Daarvan zou de V.U. zelf ten minste drie ton per jaar moeten betalen, zodat de jaarlijkse inkomsten binnen afzienbaren tijd met dat bedrag zouden moeten worden opgevoerd.

Over de gebouwen en wat daarmee samenhangt, hopen we in een volgend nummer van ons blad iets te schrijven. Dat daarbij ook financiële vragen aan de orde komen, spreekt vanzelf. Uit het bovenstaande blijkt al voldoende, waarom de V.U. moet blijven vragen. Laten we die drie ton per jaar, die er bij moet, niet onderschatten. Dat zal inspanning vragen. Volharding en boven alles trouw en gebed. Wie er aandenkt dat de jaarlijkse contributies nu nog geen driehonderd duizend gulden per jaar zijn en hoeveel moeite het kost ze op dat peil te houden, zal er van overtuigd zijn, dat het geen eenvoudige t a a k is er een dergelijk bedrag bij te krijgen en dat elk jaar opnieuw op te brengen. Er zijn echter ook enkele lichtpunten. I n de eerste plaats, het gaat nu in de richting van de Medische faculteit. Daar zijn we niet in eens mee klaar, misschien zelfs er niet in eens aan toe. De afdelingen biologie en zoölogie, met de daarvoor benodigde laboratoriumruimten en wat er verder mee annex is, zullen eerst aandacht vragen. Maar dat is dan toch ook reeds een uitbreiding, die zo al niet op het terrein van de Medische faculteit zelf liggend, toch wel heel na daaraan grenst. Het zijn beslist noodzakelijke onderdelen van de Medische opleiding. Het gaat nu, bij de komende uitbreiding, naar de Medische faculteit. En daarvoor zullen velen uit ons christelijk volksdeel, ook buiten den kring van hen, die tot nog toe de V.U. practisch in stand hielden, graag en gul willen geven. Ook daaraan zal moeten worden gewerkt. In de tweede plaats, de vrouwen hebben, toen zij in 1932 bij Directeuren kwamen met haar spaarbusjesplan, vooral het oog gehad op de Medische faculteit. Toen kon nog niet worden gehandeld zoals zij het graag wilden. Eerst moest er op uitbreiding van de Wis- en Natuurkundige faculteit, later op den bouw van een derde verdieping op het laboratoriumgebouw van die faculteit aangestuurd worden. Dat is nu anders geworden. Met ingang van 1950 wordt gespaard voor de Medische faculteit en deze actie wordt met groot élan gevoerd. Uit de busjesactie is een fliak deel van die jaarlijkse drie ton te verwachten. Als, om het nu zo eens te zeggen dit grote bedrag over de mannen en vrouwen ieder voor de helft wordt verdeeld, klinkt het al heel anders. En wij zijn overtuigd dat de vrouwen daar niet tegen opzien. God moge al onze werkers, de mannen en de vrouwen, de liefde en de trouw geven om zoveel activiteit te ontwikkelen, dat onder den zegen des Heren het benodigde bedrag bijeenkomt. En Hij geve aan de werkers(sters) voor de Vrije Universiteit bij ons volk grote belangstelling en offerbereidheid te ontmoeten, zodat zij hun arbeid ' niet 'al zuchtende' maar met blijdschap kunnen verrichten. B. F. 2067

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen