Vrije Universiteitsblad 1962 - pagina 163

opmerkingen de groentijd et universitaire leven speelt zich in het algemeen binnenskamers af; binnen de H studeerkamer, het laboratorium en de collegezaal. Af en toe dringt daarvan iets naar buiten door en dat zegt dan dikwijls ons „gewone" mensen nog niet veel. Maar met de groentijd is het heel anders gesteld. Die speelt zich — ten dele zelfs letterlijk — op straat af. En bijna iedereen, die op de een of andere manier bij de universiteit betrokken is, heeft daar zo zijn mening over. Zelfs heel wat mensen die alleen maar toeschouwer zijn. Die mening varieert van een soort verering van dit instituut (bij sommige studenten), tot een absolute veroordeling daarvan als principieel onchristelijk. Men is van de zaak natuurlijk niet af door meteen maar de conclusie te trekken dat de waarheid dan wel ergens in het midden zal liggen. Laten wij eens proberen iets meer inzicht te krijgen in het vóór en tegen. U moet daarbij overigens twee dingen goed in het oog houden. Allereerst dat de volgende beschouwingen uitsluitend en alleen voor de persoonlijke verantwoording van de schrijver van deze bijdrage zijn. Verder dat het bepaald de bedoeling van de schrijver is de zaak waarom het gaat in grote lijnen te overzien en het dus niet de bedoeling is om in te gaan op bepaalde gebeurtenissen in een meer of minder recent verleden.

niet. Wetenschappelijk werk is nu eenmaal veelal individueel werk en de contacten tijdens de colleges of het werk in het laboratorium, zijn in het algemeen maar heel oppervlakkig. Toch heeft de student die vriendenkring nodig als brood. Hij loopt anders het gevaar, dat hij te zijner tijd als volwassene de universiteit verlaat met veel kennis, maar desondanks als iemand die overigens in zijn ontwikkeling niet veel is uitgekomen boven het peil van zijn 17e of 18e jaar, toen hij eindexamen gymnasium of h.b.s. deed. Om maar eens iets te noemen, ook de omgang met anderen, bijv. het geven van leiding en het aanvaarden van leiding, moet geleerd worden. Gelukkig z ij n er aan de universiteit groepen van vrienden, de z.g. „disputen", waar de nieuw aangekoWat vóór de gr oen tijd, zoals men student, de „noviet", van harte welkom is en die aan de V.U. gebruikelijk is, liefst zo spoedig mogelijk. Maar hoe, indien het gaat kan worden aangevoerd, is om de studenten-organisaties met vele honderden leminder opvallend, dan wat den en een paar honderd novieten, binnen de korte tijd daar tegen pleit Daarom moet van enige weken — en langer moet het niet duren hierop iets uitvoeriger worden — van weerszijden uit te maken, waar men zich het ingegaan. Stelt u zich even best zal thuisvoelen en wie men graag in de groep voor dat er aan de universiteit wil opnemen? Daarvoor dient de groentijd, een soort geen enkele studentenorgani- kennis-making-pressurecooker. In de nood leert men satie (en dus geen groentijd) zijn vrienden kennen, zegt men. Vindt u „nood" een zou zijn. Zou de student er te sterk woord? Akkoord, maar de groentijd is werdan in slagen een kring van kelijk een hele opgave; ook voor de studenten. Aan vrienden te vinden of te vor- hun energie, originaliteit en mensenkennis worden men? Sommige studenten ze- dan hoge eisen gesteld. ker, maar de meeste zeker Het is een belangrijk winstpunt, dat al sedert enige 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen